Өлең, жыр, ақындар

Сыпыра жырау

  • 14.06.2022
  • 0
  • 0
  • 1028
Басына
Қара бұлт бүркенiп
Қаратау болып теңселдi.
Төбесiне
Жасын ойнатып
Алатау болып қозғалды.
Гулеген сайын желпiндi,
Үрлеген сайын қозданды.
Жүрегi
Сарнап жылады.
Қобызы
Аңырап жылады.
Қазандай қайнады.
Хазардай көпiрдi.
Отқа түсiп қақталған,
Төске түсiп тапталған
Алтын балдақты ақ семсердей
Сiлтеген сайын жетiлдi.
Құйып төккенде
Данамен де мұңдасты,
Даламен де мұңдасты.
Қышырлатып тiсiн қайраған,
Қарпып шайнаған
Қарт бурадай
Жын шашты.
Шердi қозғады.
Қамаулы
Жылқыдай кiсiнеп,
Ботасы өлген
Iнгендей боздады.
Бiреудi шақырды,
Бiреудi батырды...
Құйрығымен жұр ұрған
Арыстандай ақырды.
Садақтайын иiлдi.
Жолбарыстай бүгiлдi.
Дауылды күнгi
Теңiздей тулады.
Жауынды күнгi
Ормандай шулады.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Өзімді жек көргенде

  • 0
  • 0

Мен өзiмдi кейде жек көрем.
Ондай сәтте
Күркiреп жатқан
Бүктетiлген толқындардың арасына

Толық

Адамның ішкі әлемі

  • 0
  • 0

Қопарып,
iздеп, бұрғылап,
ашам деп әлi келемiн —
джунгли,

Толық

Затаевич

  • 0
  • 0

Қарамастан желiне де заманның,
шарлап кезiп тау мен тасын даламның
арып-ашып,
шаршап-талып шалдығып

Толық

Қарап көріңіз