Абайға арнау

Кіргенде әдемі үйлерге еңселі,
Көреміз даналар жиылған кеңсені.
Кішіден үйреніп жаттаған Абайым,
Сағына іздеймін, іздеймін мен сені.

Үйреттің өлшенбес даналық өзгеге,
Жаныңды салдың ғой еш өлмес сөзге де.
Адамдар күрсініп, біртүрлі у-шу боп,
Қиналып жүрген-ау сен кеткен кезде де.

Оқимын жырыңды, жаттаймын түнімен,
Мен солай қаламмен жыр жазам күнімен.
Жазуды үйренгем мен де бір өзіңнен,
"Қара сөз" жинақпен мен талай көз ілгем.

Оралсаң керемет данам-ау кешегі,
Көтерер қаншама жабырқау еңсені.
Өлмейтін, өшпейтін, жырларың тек сенің,
Сөзбен-ақ өп-өткір жүректі теседі.

Оралмас бір түссің, мен оны түсінем,
Алайда, өлеңнен ұғам да күрсінем.
Жаттаған Ұлы Абайдан әрбір сөзім,
Келеді сан жылдар мәпелеп кішіден.

Біз түгіл өзге ел де сағынып жүр,
Абайымның суреттері әр жерде тұр.
Қаншама артта қалған өнегеңіз,
Білгейсіз, ешқашан бос қалмас құр.

Жүз жетпіс бес жыл әр сөзімен Абайдың,
Ғалам тәрбиеленуде - деп, санаймын.
Әр сөзін мен жаттап алып, қайта оқып,
Барша ілемге жылылықпен қараймын.

Ешқашан да аты өшпес Ұлы ақын АБАЙДЫҢ!

---