Өлең, жыр, ақындар

Түрмеден қашып шыққанда

  • 01.08.2022
  • 0
  • 0
  • 2289
Шыдамадым қапаста,
Кеңшілікке қаштым.
Көндікпедім матауға,
Асау атша бастым.
Уф! Шырқап, зымырап,
Сұңқардай заулап ұшайын!
Ұшайын!
Көкті, жерді қапсырып
Әй бір құшайын!
Біріктіріп құшайын!
Қолға түскен бүркіттей
Ішім қатты пысып ед.
Еңсемді басып қу қамау,
Кеудемді қатты қысып ед.
Уа, кең дала, кең дала!
Еркін байтақ ен дала.
Құшағыңды аш, төсіңді аш!
Төсіңе мені қысып бас.
Мен ер,
ер,
Мен бала,
Жас.
Уф, шіркін-ай, бұл не шаттық?!
Мен күшті енді!
Мен...
Мен...
Mac...
Тағдырдың көзі жете ме бермесіне?
Дәуреннің неше айналып келмесіне?
Қамауға жігіт адам көнсін неге,
Жігері жоқ болмаса зердесінде.
Міне аспан, міне халық, міне дала,
Әне орман, әне кең әм еркін дала.
Жүгірген, жүрген, шапқан ерсіл-қарсыл,
Міне үлкен, міне жастар, міне бала!
Уф! Жүрейін, жүрейін,
Осы жерден кетейін.
Бостандық, кеңдік, байтаққа
Күн-түн қатып жетейін.
Тіршілік тұрмыс менікі!
Әуп!
Ауаны жұтайын!
Жұтайын!
Кеудемді керіп жұтайын,
Бар ауаны құртайын!

1919 жыл, наурыз



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Біздің ұлан

  • 0
  • 0

Жан елемес қотыр тайлақ
Бұзау баққан, мініп жайдақ
Қара бала.
Атанып ед «Сұмырай, пері».

Толық

Тұрмыс толқынында

  • 0
  • 0

Тасып аққан Жайықты
Кейде ұқсатам тұрмысқа,—
Әркім есіп қайықты
Ағып, қалқып тырмысқан.

Толық

Қазір Көкшетауда

  • 0
  • 0

Талай су бүгінгіше өткен ағып,
Бір жөнмен тынбай зырлап кеткен «лағып».
Өткеннен кеп шерткен соң жаңаның да
Шертейік күміс сағын біраз қағып.

Толық

Қарап көріңіз