Өлең, жыр, ақындар

Надежда, Үміт, Үмила...

  • 01.08.2022
  • 0
  • 0
  • 1248
(Н. К.)

Надежда, Үміт, Үмила,
Қарындасым, дәуренсің.
Шырағым Үміт, Үмила,
Аққуымсың, сәулемсің...
Түйін салып жас балғын
Алма ержетіп өседі.
Албырап биік саяда
Уыздай болып піседі.
Не шіриді, не құрт жеп,
Не бір кезде үзеді.
Сабағы қурап немесе
Үзіліп жерге түседі.
Сен алмасың биікте,
Сен әлі жас баласың.
Түскеніңді үзіліп
Білмей, қалқам, қаласың.

1922 жыл, 28-мамыр, Ташкент,
Айт. Дұрмен



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Мереке майданында

  • 0
  • 0

Той болса, той қылған жұрт тойламай ма?
Сауық қып мерекеде ойнамай ма?
Жұмылып жайшылықта қоңыр түспен,
Алдағы, арттағы істі ойламай ма?

Толық

Жел қайықта

  • 0
  • 0

Ұмытпа сол күнді сен аспанға ұшқан,
Жер-көкті құлаш жайып қабат құшқан.
Қыбырлап қара құрттай жерде қалып,
Қадалған көзін алмай дос пен дұшпан.

Толық

Айназар мен Айсұлу хикаясынан

  • 0
  • 0

Сансыз юлдыз аспан көкте
Нұрлары ойнап ялтыри,
Янған отлы өз юлдызын
Юрек ізлеп қалтри.

Толық

Қарап көріңіз