Өлең, жыр, ақындар

Надежда, Үміт, Үмила...

  • 01.08.2022
  • 0
  • 0
  • 1202
(Н. К.)

Надежда, Үміт, Үмила,
Қарындасым, дәуренсің.
Шырағым Үміт, Үмила,
Аққуымсың, сәулемсің...
Түйін салып жас балғын
Алма ержетіп өседі.
Албырап биік саяда
Уыздай болып піседі.
Не шіриді, не құрт жеп,
Не бір кезде үзеді.
Сабағы қурап немесе
Үзіліп жерге түседі.
Сен алмасың биікте,
Сен әлі жас баласың.
Түскеніңді үзіліп
Білмей, қалқам, қаласың.

1922 жыл, 28-мамыр, Ташкент,
Айт. Дұрмен



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Жел қайықта

  • 0
  • 0

Ұмытпа сол күнді сен аспанға ұшқан,
Жер-көкті құлаш жайып қабат құшқан.
Қыбырлап қара құрттай жерде қалып,
Қадалған көзін алмай дос пен дұшпан.

Толық

Толқын

  • 0
  • 0

Сұрапыл соққан күңіреніп,
Көл толқыны басылар;
Тітіреп дүмпіп жарылған
Жер толқыны басылар;

Толық

Қара бүркіт

  • 0
  • 0

Пенде еді қара бүркіт тұтқындағы,
Шынжырлы байлаулы еді қол-аяғы,
Қапаста томағалы күндіз-түні
Қайғыдан ашылмаған оның бағы.

Толық

Қарап көріңіз