Өлең, жыр, ақындар

Жалаңаш жалаулар, ұрда-жық ұрандар

  • 15.09.2022
  • 0
  • 0
  • 1056
Жалаңаш жалаулар, ұрда-жық ұрандар,
және де тұмандар,
тұмандар – Күмәндар.
Шаң басқан балағын шәкене Қазақтар,
Ғаламның сиқырын білетін Сығандар.

Кірленген Кіндіктер, ісінген Кеуделер,
Лыпасыз әсемдік көшеде сенделер.
Қиқулы ғаламның, тойымсыз құшақтың
Рахатын мастана жырлайтын Теңгелер.

Қол жайған Бөбектер, иесіз Төбеттер,
Жарқын күн! Бір саған апарар жоқ өткел.
Атақты ақынның көшесі бойында
Бір тілім нан үшін өртенген Өзектер.

Қатыгез қарлы шың, тасбауыр белестер,
Кемеңгер Ойлар мен кемелі жоқ Естер.
Кеңсайда айқайлап жататын Әруақтар,
Кештерде әйнекті қағатын Елестер.

Қаңғырған Бұлақтар, қартайған Емендер,
Еменге асылып өлетін Өлеңдер.
Қайғының шарасын шайқаған Шайырлар,
Шайырлар – Жүректер,
Жүректер – Шемендер...

Жазылмас жараңның тапсам деп бір емін,
Мойныма бұршақ сап Алладан тіледім.
Булыққан төсімде бүлк етіп жатырсың,
Алматым – о, менің жаралы жүрегім.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Ант

  • 0
  • 0

Қайыршы тартқан сыбызғының сырлы сазындағы, Өлең,
Шоқ бұлттың үлпа үкісіне құдыретті қолмен жазылған, Өлең,
Жасынның жүзінен жап-жасыл нұр боп тараған, Өлең,
Ай астында жалы бұрқырап жортқан абадан, Өлең,

Толық

Әмірхан Балқыбекке

  • 0
  • 0

Иегіменен көрсетті уақыт қыр жақты,
Қыр жақты бетке ап қызарып барып күн батты.
Өмірдің өзі қаншама құнды десең де,
Өлім де сондай қымбатты.

Толық

Мазалап мені

  • 0
  • 0

Жанымда сыздап жарақат табы,
«Қош!» дедің маған,
Кеттің де жырақ.
Тілейсің білем ішіңнен тағы,

Толық

Қарап көріңіз