Қоштасу

Маңдайыңа қолым бастым, сұп-суық…
Мола жақтың жолын бастым, сұп-суық…
Мен өзіңді іздеп қайта тапқанша,
Сағыныштан арылмаспын сұп-суық.

Мұнарланған айды көрдім, сұп-суық…
Тұманданған ойды көрдім, сұп-суық…
Еркесімін деп жүргенде Тәңірдің,
Тәні мұздай қайғы көрдім сұп-суық.

Асқақ біткен, оқшау өнген өмірден,
Жел мүжіген жалғыз жартас едім мен.
Өзің жайлы жазылатын көп өлең,
Енді менің көз жасыма көмілген.

Табытыңа боздап ерген балаңмын,
Қыр басынан тым қартайып оралдым…
Мен пәниді сүюші едім сен барда,
Бақиды да жат көрмейтін боп алдым.

Қар да түсті қабіріңе, сұп-суық…
Көктем келер тағы бүрлеп… сұп-суық…
Бір бұрқ етіп көзімдегі сөнді күн,
Бұл ғаламның жаны мүлде сұп-суық…

---