Сырнайшы қарт

Əуен біткен сезімдерді жырлай ма?
Оны да тек жүрегі бар тыңдайды ə?!
Бақ ішінде кезек-кезек əуелеп,
Күй төгіп тұр домбыра да сырнайға.
Сырнайшы қарт тым самарқау, көңілсіз,
Самай қырау, жүзі солғын, өңі сыз.
Жанарынан сынық сəуле көрінбей,
Ойға батып, күй тыңдады, тек үнсіз.
Екі шектен шықты күмбір шешіле,
Көз салды қарт өмірінің көшіне.
Тамылжыған күй тұнғанда көңілге,
Жастық шағы түскендей ме есіне?!
"Өмір осы, бәрі өткінші, алдамшы,
Мен де бір кез талай асу алғам шын.
Бастан дәурен өтіп кетті білінбей,
Қайрат барда атқа қон да, ал қамшы".
-Дегендей-ақ қарт күрсінді бір уақ,
Күй де тынды, шарықтап кеп құлдырап.
Жалын атты домбырашы жас жігіт,
Құдіретті қоңыр үнмен жыр құрап.
Сырнайшының келді міне кезегі,
Жалқы жел де тұнып тұрған кез еді.
Мына бақ та, бар әлем де тербеліп,
Құйқылжыды сырнайдың да өзегі.
Әйтсе де қарт
Жастық шақпен жарыспасын сезеді.
Бақ ішінде өмір көрдім осындай,
Әуені бар, көктемі бар жасындай.
Шымырлатып тал бойыңды елітіп,
Жастық пенен желік тұрған басылмай.
Тағы бірде саз ойнады, жая мұң,
Тықылдатып өмір тұрды таяғын.
Қартты көрдім арыз айтып фəниге,
Үзеңгіге салып тұрған аяғын.

---