Өлең, жыр, ақындар

Күнәһар

Ләззатты қуамын деп терледім,
Тартып келем енді соның кермегін.
Періште емес, мен де өзіңдей пендемін,
Ғарышта емес, Марста емес, жердемін!

Жоқпын әлі мен өзімді жөндеген,
Дертімде көп оған қоса дендеген.
Білмеймін, не күтесің сен менен?
Жүрміз әйтеуір, тірлік қылып елменен!

Пәк емеспін мойындаймын күнәдан,
Қылығым жоқ адамдарға ұнаған.
Сәттерім де аз болмады құлаған,
Жасым сүртіп оңашада жылаған.

О Құдайым!
Өтінемін, бағымды аш!
Қамал болды нәпсі деген алынбас.
Күнәға болғанымен жаным қас,
Сөзім тікен, қаным салқын, арым лас.

31.12.22



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Ерір

  • 0
  • 0

Жаныма мұз дәуірі орнады,
Басыма бақыт құсы қонбады.
Айналдым тұтқынына түнектің,
Жүрек бүгін қасіретін толғады.

Толық

Саған арнап

  • 0
  • 0

Саған арнап мен бүгін жазайын жыр,
Сені көрсем болады маңайым гүл.
Бос қалған жүрегімді жаулап ал да,
Сол жүрекке бір өзің қожайын бол.

Толық

Менің ұстанымым

  • 0
  • 0

Тілдесе де сыртымнан қай тарабым,
Сабырлықпен тек қана жай табамын.
Біреу маған жасаса жамандықты,
Жақсылықпен жауабын қайтарамын.

Толық

Қарап көріңіз