Өлең, жыр, ақындар

Күнәһар

Ләззатты қуамын деп терледім,
Тартып келем енді соның кермегін.
Періште емес, мен де өзіңдей пендемін,
Ғарышта емес, Марста емес, жердемін!

Жоқпын әлі мен өзімді жөндеген,
Дертімде көп оған қоса дендеген.
Білмеймін, не күтесің сен менен?
Жүрміз әйтеуір, тірлік қылып елменен!

Пәк емеспін мойындаймын күнәдан,
Қылығым жоқ адамдарға ұнаған.
Сәттерім де аз болмады құлаған,
Жасым сүртіп оңашада жылаған.

О Құдайым!
Өтінемін, бағымды аш!
Қамал болды нәпсі деген алынбас.
Күнәға болғанымен жаным қас,
Сөзім тікен, қаным салқын, арым лас.

31.12.22



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Көктемгі ой

  • 0
  • 0

Ұмытылсын жадымнан өткен қайғы,
Сөз қозғаймын бүгін мен көктем жайлы.
Көктемде бар тіршілік құлпырады,
Көкке қарай жүрегім ұмтылады.

Толық

Бойдақтық жыры

  • 0
  • 0

Ақылым көптен бері жүр қосылмай,
Айта алады қатемді кім жасырмай?
Ақыныңа бір келіншек тауып берші,
Шақуатым қойды ғой бір басылмай.

Толық

Өзіңсіз

  • 0
  • 0

Бір күнім өтсе өзіңсіз,
Сезінем өзімді көңілсіз.
Жан едім неткен төзімсіз,
Сөзімді ұқшы тек үнсіз.

Толық

Қарап көріңіз