Өлең, жыр, ақындар

Күнәһар

Ләззатты қуамын деп терледім,
Тартып келем енді соның кермегін.
Періште емес, мен де өзіңдей пендемін,
Ғарышта емес, Марста емес, жердемін!

Жоқпын әлі мен өзімді жөндеген,
Дертімде көп оған қоса дендеген.
Білмеймін, не күтесің сен менен?
Жүрміз әйтеуір, тірлік қылып елменен!

Пәк емеспін мойындаймын күнәдан,
Қылығым жоқ адамдарға ұнаған.
Сәттерім де аз болмады құлаған,
Жасым сүртіп оңашада жылаған.

О Құдайым!
Өтінемін, бағымды аш!
Қамал болды нәпсі деген алынбас.
Күнәға болғанымен жаным қас,
Сөзім тікен, қаным салқын, арым лас.

31.12.22



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Бойдақтық жыры

  • 0
  • 0

Ақылым көптен бері жүр қосылмай,
Айта алады қатемді кім жасырмай?
Ақыныңа бір келіншек тауып берші,
Шақуатым қойды ғой бір басылмай.

Толық

Алғашқы рет, соңғы рет

  • 0
  • 0

Мен сені көрген сәтте алғашқы,
Сен үшін төккен едім әр жасты.
Ал қазір өмірімнен мән қашты,
Көңілімді қар басты.

Толық

Жібек жыр

  • 0
  • 0

Бір ару бартұғын,
Көрікті қиғаш кекілді,
Жырына оның не түрлі,
Манаурап мына дүние,

Толық

Қарап көріңіз