Іштей өлгенмін

Мен іштей өлгенмін, күтем көктемді,
Оның тұлғасында іздеп көркемдік.
Бірақ жоқ өзгеріс, жол - төңкеріс,
Арасымызда жанбай шоқ өткенбіз.

Осы қиын кездер мені қиып кетер,
Бүгінге айтылып жатқан қиық жетер.
Қойшы, қазір емес, қадір кетпес,
Сен өлтірген тұлғаларға қабір жетпес.

Өтінем, айтпа түк те, айлап күтпе,
Сыйлықтарың жанад сөзбен: "Айнал күлге!"
Айтқансың: "Қайда гүлдер?", қайта күлер
Жолдастарың қарамайтын маған мүлдем.

Шаршадым өте қатты, өткен шақты
Елестетіп екеуміз қалай көлге бардық.
Кезінде шөпте жаттық, енді, көп пе шаттық?
Есінде ме, ортақ болған көрпе, жастық?

---