Тура жолда қайғы жоқ
Тура жолда қайғы тұрмас,
Шат болайын, бер арақ!
Қайғы, рахат бәрi бiр бәс,
Ешбiрiнде жоқ тұрақ.
Жазғы қайғы
Жаз жетіп, қарлар кетті, сулар ағып,
Күн де тұр жарқ-жұрқ етіп нұрын жағып.
Құлпырып, жүз құбылып жердің жүзі
Қуанбас жан-жануар бұған нағып.
Қайратқа жеңдір қайғыңды
Қамқадан қара тон киіп,
Қабағың қарыс жапқанмен,
Қайғыны жасың жуа алмас.
Қақ айрылып жүрегің,
Қартайдық, қайғы ойладық, ұйқы сергек
Қартайдық, қайғы ойладық, ұйқы сергек,
Ашуың – ашыған у, ойың – кермек.
Мұңдасарға кісі жоқ сөзді ұғарлық,
Кім көңілді көтеріп, болады ермек?
Ызғарлы түн
Түн ортасы, тәтті ұйқыға кеткен ел
Түн ызғары өңменіңнен өтердей
Сусыған өмір сол баяғы зымырап
Сол бір түн де кәдімгідей өтер ед
Құдықтың бетін жабыңдар!
Аянышты қайғы неткен,
Тағы жұлып жас жанды.
Бақдаулетте құдыққа құлап,
Қазағымды қайғы міне, басқаны.
Қайғы шығар ілімнен
Қайғы шығар ілімнен,
Ыза шығар білімнен.
Қайғы мен ыза қысқан соң,
Зар шығады тілімнен.
Мен қалдым қайғы-қасірет қапасында
Аталық ақымды мен кештім, балам!
Өкшелес өзімменен өстің, балам!
Халқыңа хабарыңмен қамқор болып,
Сәуірдің самалындай естің, балам.
Қайсарлардың өзі талай қаусаған
Қайсарлардың өзі талай қаусаған,
Қиын тірлік, қалай тура жол салам?!
Кеп арудың біреуін-ақ сүйесің,
Пысқырып та қарамайды ол саған!
Бар сияқты сары уайым, сартап қайғым
Бар сияқты сары уайым, сартап қайғым,
Жатып алып кей кезде нәр татпаймын.
Кез алдымда дүние дөңгеленіп,
Шыбын жанды қоярға жер таппаймын.
Кім біледі не боларын түбінде
Кім біледі не боларын түбінде.
Айту қиын бәрін өлең тілінде.
Азап пенен қиындықты
Мыңқ етпей
Кезектесіп бір қуаныш, бір қайғы...
Кезектесіп бір қуаныш, бір қайғы,
Бірі сипап, бірі жанды тырнайды.
Бірі жыртып, бірі жамап кеудемді.
Осы жасқа аман-есен келгем-ді...
Көңілде қайғы қалдырмас
Көңілде қайғы қалдырмас
Қандай да болса үш нәрсе:
Көкорай шалғын, ағын су,
Әдемі жарың әсіресе.
Біреулердің қайғысын
Біреулердің қайғысын
Ұғынбайды біреулер.
Ашпайды бар жайды шын
Көңілдері жүдеулер.
Қайықсыз қасіретті кешіп ерен
Қайықсыз қасіретті кешіп ерен,
Шер жұтып, мұңға батты-ау есіл өлең.
Сәбиін жүрегімнің жұбатайын,
Өмірге өкпе артамын несіне мен.
×
Не деген əулие кісілер болған тəрбиелейсің өз өзің
Не деген əулие кісілер болған тəрбиелейсің өз өзіңді...авторға рахмет..Алла ешкымнын басына мундай дертты бермесын
Алла наукастардын демыне шипа берсын!Жан
Жақсы өлеңәділхан
мұғалімдердің сауаттылығы олардың электронды күнделік толтыруға, баға қоюға қарсылығында бірден білі...Айтбай
Тағы жазыңыздар жақсы екен