Өлең, жыр, ақындар

Отағасы

  • 12.01.2016
  • 0
  • 0
  • 12882
Балалар, аттаныңдар қас қарайлы.
Інірде ұры-өтірік баспалайды.
Күн болат, ай қараңғы, қасқыр қатты,
Көкшолақ канғып кетсе таспалайды.
Жылқыны шашыратпай қоғамдандар?
Боран болса, бұйығып оранбандар.
Биылды ат мініп, қайрат қып, кірпік қақпай
Шыдандар, шырақтарым. тұтам таң бар.
Көрдің бе пысқыруын жануардың,
Жер шиыр, түрі жаман сары қардың.
Апталаған шығарар ұстап алса,
Жеріне жоламандар сарылардың.
Міне бір сұр бұлттың түсі суық,
Түнеріп қүнбатысты тұр ғой буып,
Байтал түгіл бас қайғы сонда болар,
Айдаса сол бұлтты бір жел қуып.
Жылқыны жаткызбандар шиырыққа,
Қалмасын сорға жылқы жығылып та
Боран болса шубыртын айдап барып,
Салынлар ақтыны тығырыққа.
Ал, балалар, малдарын аман болсын.
Қызыр жар бол, бәлекет шабан болсын
Жел тынып, бұлт ыдырап, күн айығып,
Жолығар амандықпен заман болсын.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Жас әскер

  • 0
  • 1

Тауға қарсы, алға бас.
Қарысып жолдастар!
Найза мен оқ қамалды!
Қиратып жол бастар.

Толық

Көшу

  • 0
  • 0

«Көшіп атыр» деген соң көзімді ашып,
Бет-аузымды уқалап, өңім қашып,
Сығырайып жан-жаққа алақтасам —
Уда-шу — бәрі әбігер, дабырласып.

Толық

Қыс

  • 0
  • 3

Жалп-жалп, жалп-жалп жауды қар.
Тон киіндік, тоңды мал.
Бұрқ-бұрқ, бұрқ-бұрқ боран бар,
Боран жоқта тұман бар.

Толық

Қарап көріңіз