Өлең, жыр, ақындар

Боз дала, құлының ем төсіндегі

  • admin
  • 03.01.2024
  • 0
  • 0
  • 320
Боз дала, құлының ем төсіндегі,
Төсіңде туып едім көсілгелі.
Шідерім неге менің шешілмеді,
Үздіге үзіп кетсем, кешір мені.
Көзден жас, тұла бойдан тер моншақтап,
Желге тұр жал-құйрығым есілгелі.
Кетейін сағымыңа араласып,
Сүйеме, сүрінсем мен қара басып.
Айқайда ащы терім шықпаған соң,
Қайтейін арда кеудем барады ашып.
Алдағы бұрын кеткен қалың топтан,
Көз жазып қалар ме екем, ара қашық.
Шексіздік шыр айналып табанымда,
Аттасам айшылық жер аламын ба?
Жер тарпып, жалым сүзіп жұтынсам да,
Жүлдесіз жүйрігің боп қаламын ба?
Қай бұлбұл, қай дүлдүлің өтті армансыз,
Дүние-ай, кәусарыңа қанамын ба?
Жасасын тұлпар сенде тұлпарлығын,
Жасасын сұңқар сенде сұңқарлығын.
Шаң жұқпас шашасына жүйріктерге,
Халқым бар жоғалтпаған іңкәрлігін,
Жоғалтпай халқым жүрсе іңкәрлігін,
Менің де туар әлі шырқар күнім.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Өрт Қасым

  • 0
  • 0

Өрт Қасым,
Дауыл Қасым,
Ақын Қасым,
Көгіңде поэзия – жасын Қасым.

Толық

Өресі биік жартас ем, өсекшілерден үгілдім

  • 0
  • 0

Өресі биік жартас ем, өсекшілерден үгілдім,
Қайғысын қара халықтың көтере алмай бүгілдім.
Адамдар түгіл аңды да дос етпек едім тіл тапсам,
Есеппен ғана дос болған есерсоқтардан түңілдім.

Толық

Жазушылар үйіне

  • 0
  • 0

Сыйыса алмай өз ойыммен өз кеудеме сыя алмай,
Шалынысып шаршап талып, жеттім саған қияннан.
Ақ батаңды беріп маған қасиетті ақ орда,
Алатаудың асқарына ұшыр демеп ұяңнан.

Толық

Қарап көріңіз