Өлең, жыр, ақындар

Шыр етіп кіндік қаным тамған мекен

  • admin
  • 05.01.2024
  • 0
  • 0
  • 436
Шыр етіп кіндік қаным тамған мекен,
Ең алғаш тынысымды алған мекен.
Өрілген өзегімнен өлеңімді,
Өзіңе өмір бойы арнап өтем.
Іздері табанымның қалған мекен,
Қанаты қиялымның талған мекен.
Кіндігім қазығыңда байлаулы тұр,
Тілекті тілегіңмен жалғап өтем.
Тербетіп анам белі талған мекен,
Көтеріп әкем атқа алған мекен.
Жәннатым, жанарымда сен тұрғанда,
Мерейім өсіп, мейірім қанған мекен.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Жұбайым Күміскүлге

  • 0
  • 0

Мен әке де, сен ана он балаға,
Көшіп келдік у-шуы мол қалаға.
Бақыт, байлық бастағы – жалғыз өлең,
Тәуекелге бел бумай жол бола ма?

Толық

Құт-береке кеткен жоқ

  • 0
  • 0

«Құт-береке кеткен жоқ есігімнен,
Қонақ келер өзінің несібімен.
Сарандық та, «надандық», – дейтін әкем,
Опық жеген аз емес кесірінен.

Толық

Мұң ұялай береді жанарыма

  • 0
  • 0

Мұң ұялай береді жанарыма,
Қуанышым азайып барады ма?
Құсы кеткен күздегі көл секілді,
Көңілдің де базары тарады ма?

Толық

Қарап көріңіз