Өлең, жыр, ақындар

Шыр етіп кіндік қаным тамған мекен

  • admin
  • 05.01.2024
  • 0
  • 0
  • 388
Шыр етіп кіндік қаным тамған мекен,
Ең алғаш тынысымды алған мекен.
Өрілген өзегімнен өлеңімді,
Өзіңе өмір бойы арнап өтем.
Іздері табанымның қалған мекен,
Қанаты қиялымның талған мекен.
Кіндігім қазығыңда байлаулы тұр,
Тілекті тілегіңмен жалғап өтем.
Тербетіп анам белі талған мекен,
Көтеріп әкем атқа алған мекен.
Жәннатым, жанарымда сен тұрғанда,
Мерейім өсіп, мейірім қанған мекен.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Жасаймын деп менмендік

  • 0
  • 0

Жасаймын деп менмендік, сыйласардан айырылдым,
Тәкаппарлық етем деп, қанатымнан қайрылдым.
«Ұлымын» деп өзімді, ұлтан бола жаздадым,
Мен де бірі екенмін қатардағы жай ұлдың.

Толық

Суық жел

  • 0
  • 0

Суық жел инедей боп шаншылып тұр,
Бұзылып күннің түрі қарсы ұрып тұр.
Ебелек, қаңбақ түгіл, алты қанат
Ақ үй де солқ-солқ етіп алқынып тұр.

Толық

Ұмытсам деймін

  • 0
  • 0

Ұмытсам деймін,
Дұшпанның таба жаласын,
Дұшпансыз кімді табасың?
Керегі қанша жаңғыртып,

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар