Өлең, жыр, ақындар

Қарыма талдан құрық ілмедім бе

  • admin
  • 05.01.2024
  • 0
  • 0
  • 326
Қарыма талдан құрық ілмедім бе,
Жапанда жылқы бағып жүрмедім бе?
Қырық құлаш қыл арқанмен қауға тартып,
Ақжем ғып алақанды тілмедім бе?
Сары тон, саптама етік кимедім бе?
Құйрығын жүйріктердің түймедім бе?
Қаңтарда, қарлы түнде дала кезіп,
Тамыздың тамұғына күймедім бе?
Көзінен құралайдың атпадым ба?
Тақырға тұнған қақтан татпадым ба?
Тоқымды төсек етіп, желдігімді
Жастық қып құла түзде жатпадым ба?
Қалжырап қалғып кейде қара басып,
Қара жол сүрлеу тартып сан адасып.
Азық қып ақ малтаны жортпадым ба,
Сардала сағымына араласып.
Несіне құмар болдым мен қалаға,
Туған ем керуенді кең далада.
Құс салып, құмай ертіп, жүйрік мінген,
Япырм-ау, бір нәрседен кем қала ма?



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Мен даланың ұланы едім, екі сөйлеп көрмеген!

  • 0
  • 0

Ақындық – батырлықсыз өлі дене,
Өлеңнің отсыз қазір көбі неге?..
Күркіреп көкте жасын ойнақ салмай,
Көбесі көк бұлттың сөгіле ме?!

Толық

Балаларға арман ба, бала шағы

  • 0
  • 0

Балаларға арман ба, бала шағы,
Оларға арман алдағы болашағы.
Болашағы қарттардың қалтыратып,
Қам көңілі қайғыға жол ашады.

Толық

Мінез

  • 0
  • 0

Жеген астан адамзаттың өзгереді мінезі,
Құдіреттің құпиясы, кереметі бұл өзі.
«Қазақ халқы жылқы мінез» деген сөз бар көнеден,
Сол халықтың ұлағатты ұрпақтары біз еді.

Толық

Қарап көріңіз