Өлең, жыр, ақындар

Қарыма талдан құрық ілмедім бе

  • admin
  • 05.01.2024
  • 0
  • 0
  • 373
Қарыма талдан құрық ілмедім бе,
Жапанда жылқы бағып жүрмедім бе?
Қырық құлаш қыл арқанмен қауға тартып,
Ақжем ғып алақанды тілмедім бе?
Сары тон, саптама етік кимедім бе?
Құйрығын жүйріктердің түймедім бе?
Қаңтарда, қарлы түнде дала кезіп,
Тамыздың тамұғына күймедім бе?
Көзінен құралайдың атпадым ба?
Тақырға тұнған қақтан татпадым ба?
Тоқымды төсек етіп, желдігімді
Жастық қып құла түзде жатпадым ба?
Қалжырап қалғып кейде қара басып,
Қара жол сүрлеу тартып сан адасып.
Азық қып ақ малтаны жортпадым ба,
Сардала сағымына араласып.
Несіне құмар болдым мен қалаға,
Туған ем керуенді кең далада.
Құс салып, құмай ертіп, жүйрік мінген,
Япырм-ау, бір нәрседен кем қала ма?



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Шықтарын төкті боз көде

  • 0
  • 0

Кер дала кербез сағымды,
Туған жер, жаннат жанарым.
Алыстан сынап бағымды,
Аттанып кетіп барамын.

Толық

Дүние көз тойғысыз көрікті екен

  • 0
  • 0

Дүние көз тойғысыз көрікті екен,
Мен, бәлкім, құштарлықтан өліп кетем.
Ойнақтап ортекедей отын басып,
Бір ауық болмайды екен желікпесем.

Толық

Мен даланың ұланы едім, екі сөйлеп көрмеген!

  • 0
  • 0

Ақындық – батырлықсыз өлі дене,
Өлеңнің отсыз қазір көбі неге?..
Күркіреп көкте жасын ойнақ салмай,
Көбесі көк бұлттың сөгіле ме?!

Толық

Қарап көріңіз