Өлең, жыр, ақындар

Ай туып, Алатаудан күн шығады

  • admin
  • 05.01.2024
  • 0
  • 0
  • 384
Ай туып, Алатаудан күн шығады,
Көкке тұр күміс шыңы ыршығалы.
Медеуді мерей болған жер жүзіне,
Көргенше көңілім менің тыншымады.
Тәжі оның – қонақ үйі Қазақстан,
Сом алтын, тәж жасалмас қола, мыстан.
Алдына тәжін қойып қарап отыр,
Соқты деп адам деген ғажап ұстам.
Шыршалар, денесінің түктеріндей,
Шоқылар, жинап қойған жүктеріндей.
Көк торғын тұман көйлек киіп алса,
Қалады түктерінен түк көрінбей.
Бұраң бел биші қыздар бұлақтары,
Әндетіп елге жетер жырақтағы.
Суырып анда-санда жарқылдатар,
Саят атты ақ семсерін қынаптағы.
Лайнерлер – көгіндегі қыран құсы,
Мінеді мыңдап, жүздеп бұған кісі.
Алатау күнде сонар жасап отыр,
Сөз емес күннің ашық, тұмандысы.
Бау-бағы – дастарқаны жиылмаған,
Жан бар ма тұз-дәмі бұйырмаған?
Кеп жатыр бар құрлықтың азаматы,
Тауым-ай, қонағы бір тыйылмаған.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Мінез

  • 0
  • 0

Жеген астан адамзаттың өзгереді мінезі,
Құдіреттің құпиясы, кереметі бұл өзі.
«Қазақ халқы жылқы мінез» деген сөз бар көнеден,
Сол халықтың ұлағатты ұрпақтары біз еді.

Толық

Жан қадірін білдірмеген жастық-ай

  • 0
  • 0

Жан қадірін білдірмеген жастық-ай,
Ар қадірін білдірмеген мастық-ай.
Адамдардың, мынау қысқа ғұмырда,
Өзіне-өзі жасап жүрген қастығы-ай.

Толық

Қарап жатып енді міне шаршадым

  • 0
  • 0

Қарап жатып енді міне шаршадым,
Күш-қуатым бойымдағы қаншалық.
Көшедегі жасты көріп желіккен,
Қарай берем, қарай берем тамсанып.

Толық

Қарап көріңіз