Өлең, жыр, ақындар

Ай туып, Алатаудан күн шығады

  • admin
  • 05.01.2024
  • 0
  • 0
  • 329
Ай туып, Алатаудан күн шығады,
Көкке тұр күміс шыңы ыршығалы.
Медеуді мерей болған жер жүзіне,
Көргенше көңілім менің тыншымады.
Тәжі оның – қонақ үйі Қазақстан,
Сом алтын, тәж жасалмас қола, мыстан.
Алдына тәжін қойып қарап отыр,
Соқты деп адам деген ғажап ұстам.
Шыршалар, денесінің түктеріндей,
Шоқылар, жинап қойған жүктеріндей.
Көк торғын тұман көйлек киіп алса,
Қалады түктерінен түк көрінбей.
Бұраң бел биші қыздар бұлақтары,
Әндетіп елге жетер жырақтағы.
Суырып анда-санда жарқылдатар,
Саят атты ақ семсерін қынаптағы.
Лайнерлер – көгіндегі қыран құсы,
Мінеді мыңдап, жүздеп бұған кісі.
Алатау күнде сонар жасап отыр,
Сөз емес күннің ашық, тұмандысы.
Бау-бағы – дастарқаны жиылмаған,
Жан бар ма тұз-дәмі бұйырмаған?
Кеп жатыр бар құрлықтың азаматы,
Тауым-ай, қонағы бір тыйылмаған.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Арымның таза екенін

  • 0
  • 0

Арымның таза екенін,
Жаныма жалау етемін.
Қаулаған өрттей өсекті,
Бықсытып басып кетемін.

Толық

Жоқшыдай жоғын іздеген

  • 0
  • 0

Жоқшыдай жоғын іздеген,
Жолаушы жанбыз біз деген.
Қалмады орман сүзбеген,
Қалмады сулар жүзбеген.

Толық

Туыс бар

  • 0
  • 0

Тасысам бірге таситын,
Жасысам бірге жаситын.
Туыс бар менде түбі бір,
Туыс бар жаны ашитын.

Толық

Қарап көріңіз