Өлең, жыр, ақындар

Ай туып, Алатаудан күн шығады

  • admin
  • 05.01.2024
  • 0
  • 0
  • 454
Ай туып, Алатаудан күн шығады,
Көкке тұр күміс шыңы ыршығалы.
Медеуді мерей болған жер жүзіне,
Көргенше көңілім менің тыншымады.
Тәжі оның – қонақ үйі Қазақстан,
Сом алтын, тәж жасалмас қола, мыстан.
Алдына тәжін қойып қарап отыр,
Соқты деп адам деген ғажап ұстам.
Шыршалар, денесінің түктеріндей,
Шоқылар, жинап қойған жүктеріндей.
Көк торғын тұман көйлек киіп алса,
Қалады түктерінен түк көрінбей.
Бұраң бел биші қыздар бұлақтары,
Әндетіп елге жетер жырақтағы.
Суырып анда-санда жарқылдатар,
Саят атты ақ семсерін қынаптағы.
Лайнерлер – көгіндегі қыран құсы,
Мінеді мыңдап, жүздеп бұған кісі.
Алатау күнде сонар жасап отыр,
Сөз емес күннің ашық, тұмандысы.
Бау-бағы – дастарқаны жиылмаған,
Жан бар ма тұз-дәмі бұйырмаған?
Кеп жатыр бар құрлықтың азаматы,
Тауым-ай, қонағы бір тыйылмаған.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Сағындым жуа терген құм шағылды

  • 0
  • 0

Сағындым жуа терген құм шағылды,
Сағындым жұпар иіс жусанынды.
Сағынып сені мендей тебіренбес,
Ақын ғып тағы да анам туса да ұлды.

Толық

Құртқа бабама

  • 0
  • 0

Жатқан жерің жаннаттай әуе теңіз,
Жан ауырса рухынды сәуе етеміз.
Өзің ғана үш жүздің бас тәуібі,
Құртқа бабам, басыңа тәу етеміз.

Толық

Жанбота, осы ма еді өлген жерің

  • 0
  • 0

Көкшетау, келбетіңе тамсанамын,
Жабықсам – сен екенсің жан самалым.
Біржандай айтулы әншің болмасам да,
Ашынып мен де кейде ән саламын.

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар