Шабыт – шаңырақ
- 0
- 0
Шабыт – шаңырақ, сөз – уық, ойың – жайған кереге,
Осы үшеуі жымдасып айналар бүтін денеге.
Қисынсыз шумақ қыстырып, жұлқа тартса желбауды,
Ұятқа өлең қалдырып, шаңырақ түсер төбеңе.
Мен – менмін
Бір-ақ рет жаратылған,Өз үнім өз кеудемде таратылған.
Не болды құйысқанға қыстырылсам?
Садаға кетсін атақ ар атынан!
Ешкімнің керек емес мадағы да,
Қажетсіз жылы, суық қабағы да.
Ілессе, сөз ілесер, білем оны,
Жүрген жоқ шөп ілесіп балағыма...
«Өзіңе сен,
Өзіңнің күшіңе сен»,
Күшіңе сен,
Істеген ісіңе сен.
Бұл жолда құлағанмен, жылағанмен,
Жүрмейсің еш уақытта түсіп еңсең.
Пікірлер (0)
Пікір қалдырыңыз
Ей, табиғат
- 0
- 0
Ей, табиғат, еркелеткен көп ұлыңның бірі едім,
Көкірегі – күй мен күмбір, тұла бойы жыр едім.
Саған деген ынтызарым бір басылмай қойды ғой,
Қалай ғана мамыражай кірпігімді ілемін.
Өзіңсің ақын
- 0
- 0
Өзіңсің ақын, түн бойы тұңғиық ойда жататын,
Бір шумақ сырлы жырменен қарсы алып таңды ататын.
Сайраса құстар сан түрлі сыр түйіп тыңдар сен ғана,
Күй шертер күйшің – табиғат, мұңдасың, досың – кең дала.
Қарап көріңіз
Басқа да жазбалар
Пікірлер
-
Санду
Әдемі сөз -
Нұрбақыт
Күшті өлең -
никита
кушти
- Нарша Булгакбаев
- Нарша Булгакбаев
-
- Архимед
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі