Өлең, жыр, ақындар

Көктем

  • 03.02.2016
  • 0
  • 0
  • 15846
Жан-жағы жасыл ұйық,
Ақ бұлақ жүгіреді.
Аққайың басын иіп,
Қойнауға үңіледі.
Бұлақтан құйылып ән
Тыңдайды үнсіз алап.
Алатау иығынан -
Қарайды күн сығалап.
Сәуірдің ақ таңында
Таудың да тасы жібіп,
Шымбұлақ шатқалында
Бұлт жатыр жасырынып.
Жел қағып сүртінеді,
Қарағай қауырсынын.
Шыршалар сілкінеді,
Ақ тонын ауырсынып.
Сәуірсіз сән бе, тегі
Өңірге өмір келіп, -
Бұлбұлдар әндетеді,
Таңата көңілденіп.
Мен де сол сүйінемін,
Болмысты ұғып мынау:
Қойнауы дүниенің
Қызыққа толып тұр-ау!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Күз картинасына қарап

  • 0
  • 0

Су тұнып, айдынында - бу сақталған,
Ағаштар жылқы құсап жусап қалған!
Жапырақ дір-дір етіп тоңып жатыр,
Үстіне керпе сұрап жұмсақ талдан.

Толық

Ізтайдың ізеті

  • 0
  • 0

Мұнартып ертелі-кеш көктің алды,
Жаз өтіп, мезгіл еді күз таяған.
- Сен бала, қайдан жүрсің? - деп сұрады,
Бұрыштан шыға келген Ізтай ағам.

Толық

Күз суреті

  • 0
  • 0

Сарыала жапырақтар
Қонады қалқып ұшып.
Мүлгиді атырап бар
Жамылып алтын ішік.

Толық

Қарап көріңіз