Өлең, жыр, ақындар

Көктем

  • 03.02.2016
  • 0
  • 0
  • 15277
Жан-жағы жасыл ұйық,
Ақ бұлақ жүгіреді.
Аққайың басын иіп,
Қойнауға үңіледі.
Бұлақтан құйылып ән
Тыңдайды үнсіз алап.
Алатау иығынан -
Қарайды күн сығалап.
Сәуірдің ақ таңында
Таудың да тасы жібіп,
Шымбұлақ шатқалында
Бұлт жатыр жасырынып.
Жел қағып сүртінеді,
Қарағай қауырсынын.
Шыршалар сілкінеді,
Ақ тонын ауырсынып.
Сәуірсіз сән бе, тегі
Өңірге өмір келіп, -
Бұлбұлдар әндетеді,
Таңата көңілденіп.
Мен де сол сүйінемін,
Болмысты ұғып мынау:
Қойнауы дүниенің
Қызыққа толып тұр-ау!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Тағдырмен тайталас немесе өзім жайлы өлең

  • 0
  • 0

Тағдырым, осыншама қатал неткен!
Қорқытты талай рет: "Атам!" -деп те.
Тіресіп төрт жасымда-ақ жатып алды,
Жәңгір хан алысқандай Махамбетпен...

Толық

Кептер мен дән

  • 0
  • 0

Қанатын кептер қақты да,
Аралап орман, бақты да...
Сөйледі әбден қалжырап,
Бір түйір дәнді тапты да:

Толық

Ізтайдың ізеті

  • 0
  • 0

Мұнартып ертелі-кеш көктің алды,
Жаз өтіп, мезгіл еді күз таяған.
- Сен бала, қайдан жүрсің? - деп сұрады,
Бұрыштан шыға келген Ізтай ағам.

Толық

Қарап көріңіз