Өлең, жыр, ақындар

Он сегіз мың ғаламның

  • admin
  • 08.01.2024
  • 0
  • 0
  • 437
Он сегіз мың ғаламның,
Егесіне құлшылық.
Таңым атып арайлап,
Жарқырап тұр күн шығып.
«Қурамасын тәні деп,
Мейірленсін жаны» деп,
Су мен ауа беріпті,
«Өлмесін» деп тұншығып.
Болмысымды жаратып,
Құлақ берген, көз берген.
Айтатұғын ойымды,
Тіл арқылы сөз берген.
Кереметін ғаламның,
Түйсік берген сезінер,
Қас қағымда өзгерген.
Құдіретіңе құлшылық!
Шексіз ғалам Егесі,
Бір өзіңе құлшылық.
Мейіріміңе бөлендім.
Көрген жоқпын таршылық,
Баршылыққа кенелдім.
Өлең жаздым толғанып,
Ән де, күй де шығардым,
Домбырамды қолға алып.
Бәрін бердің бойыма,
Қасиетті өнердің.
Өзім тігі
п аламын,
Өзім киер киімді.
Өзім жасап аламын,
Керек-жарақ бұйымды.
Орындалып жатады,
Ойдағының бәрі де,
Жоғым болса іздеген,
Өзі келіп бұйырды.
Қабыл болса екен деп,
Құлшылығым жасаған,
Тебіреніп кейбірде,
Жанарыма жас алам.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Құдайдан сұрап тұрмын

  • 0
  • 0

Құдайдан сұрап тұрмын,
Қол жайып жылап тұрмын.
Бұл күнге жету үшін
Қанша рет құлап тұрдым.

Толық

Балапандарым менің

  • 0
  • 0

Біріңе, балам, көзімнің оты дарыған,
Сұрқиялар мен сұмдардың жүзін қарыған.
Біріңе, балам, дарыған пейілім жарыған,
Пейілі кеңдер арыған емес, арыған.

Толық

Сар дала

  • 0
  • 0

Сар дала, сағым жортқан, құба белім,
Қия алмай мойнымдағы бұра бердім.
Кір жуып, кіндік қаны саған тамған,
Бабамның бабасының тұрағы едің.

Толық

Қарап көріңіз

Пікірлер