Өлең, жыр, ақындар

Ойлау

  • admin
  • 05.02.2024
  • 0
  • 0
  • 287
Таң алды оянып,
Сия көк аспаннан
сөнбеген шолпанды көрместен,
Күндерім қып-қызыл тірлікке боялып,

Сенсіз де өзгерген өмірге сенбестен,
Өзіңді ойладым.
Тағыда іңірге…
Іңірге тамғанда уыста еріген уақыт,

Жалғыздық сұп-суық әніне салғанда:
Біреуді өтірік ұнатып,
Содан соң амалсыз жылатып,
Өзіңді ойладым!
Сұлу Ай түн келсе сыр айтқан,
Мен жаққа күле ме ыржиып,
(Күледі…!)
Күліп ап мұңайтқан
Білмей ме жанымның жүргенін шын күйіп…
Шын күйіп!
Бір биік арманға қолымды созбастан,
Бір серттің жолында қоймастан сөз бастап,
Өзіңді,
Өзіңді ойладым!

P.S: Сен бе едің, бәрінен, бәрінен биігі?!
(Алдында жырымның, алдында жүректің.)
…О, менің кеудемнің ең ұлык үйігі,
Бір парақ жыр болып тағы да шыр еттің!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Алматыға (Бірінші өлең)

  • 0
  • 0

Ей, Алматы!
Сен жайлы айтса сенбеп едім мен бұрын.
Ол да ертең кетеді деп сенді кім.
Енді өзіңді тербете ме әнімен,

Толық

Он сегіз

  • 0
  • 0

Бәрі соқыр. Бәрі керең. Тас қала.
Бар наласын жалғыз ғана күз ұғып...
Сағынышы ақтармаған басқаға,
Бара жатты мезгілдің жанарынан үзіліп.

Толық

Үміт

  • 0
  • 0

Қауырсынын үзіп кетіп жанымның,
Жел көшкенде мен де әнімнен жаңылдым.
Сенсіз күннің алақаны сыз тартып,
Сені ғана сағындым.

Толық

Қарап көріңіз

Пікірлер