Өлең, жыр, ақындар

Ойлау

  • admin
  • 05.02.2024
  • 0
  • 0
  • 303
Таң алды оянып,
Сия көк аспаннан
сөнбеген шолпанды көрместен,
Күндерім қып-қызыл тірлікке боялып,

Сенсіз де өзгерген өмірге сенбестен,
Өзіңді ойладым.
Тағыда іңірге…
Іңірге тамғанда уыста еріген уақыт,

Жалғыздық сұп-суық әніне салғанда:
Біреуді өтірік ұнатып,
Содан соң амалсыз жылатып,
Өзіңді ойладым!
Сұлу Ай түн келсе сыр айтқан,
Мен жаққа күле ме ыржиып,
(Күледі…!)
Күліп ап мұңайтқан
Білмей ме жанымның жүргенін шын күйіп…
Шын күйіп!
Бір биік арманға қолымды созбастан,
Бір серттің жолында қоймастан сөз бастап,
Өзіңді,
Өзіңді ойладым!

P.S: Сен бе едің, бәрінен, бәрінен биігі?!
(Алдында жырымның, алдында жүректің.)
…О, менің кеудемнің ең ұлык үйігі,
Бір парақ жыр болып тағы да шыр еттің!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Астананың аспанынан көшкен бұлт

  • 0
  • 0

Астананың аспанынан көшкен бұлт,
Күз-бауырың хош келіпті! Хош көрдік!
Бір әлеммен тым ертерек қоштасып,
Бір әлемге кеш келдік.

Толық

Он сегіз

  • 0
  • 0

Бәрі соқыр. Бәрі керең. Тас қала.
Бар наласын жалғыз ғана күз ұғып...
Сағынышы ақтармаған басқаға,
Бара жатты мезгілдің жанарынан үзіліп.

Толық

Алматыға (Екінші өлең)

  • 0
  • 0

Ей, Алматы!
Жалқы мұңның жанарындай күз келді
Астанаға... Сосын «Пушкин» бағына.
Қайта айналып келе ме екен бізге енді,

Толық

Қарап көріңіз