Өлең, жыр, ақындар

Ойлау

  • admin
  • 05.02.2024
  • 0
  • 0
  • 455
Таң алды оянып,
Сия көк аспаннан
сөнбеген шолпанды көрместен,
Күндерім қып-қызыл тірлікке боялып,

Сенсіз де өзгерген өмірге сенбестен,
Өзіңді ойладым.
Тағыда іңірге…
Іңірге тамғанда уыста еріген уақыт,

Жалғыздық сұп-суық әніне салғанда:
Біреуді өтірік ұнатып,
Содан соң амалсыз жылатып,
Өзіңді ойладым!
Сұлу Ай түн келсе сыр айтқан,
Мен жаққа күле ме ыржиып,
(Күледі…!)
Күліп ап мұңайтқан
Білмей ме жанымның жүргенін шын күйіп…
Шын күйіп!
Бір биік арманға қолымды созбастан,
Бір серттің жолында қоймастан сөз бастап,
Өзіңді,
Өзіңді ойладым!

P.S: Сен бе едің, бәрінен, бәрінен биігі?!
(Алдында жырымның, алдында жүректің.)
…О, менің кеудемнің ең ұлык үйігі,
Бір парақ жыр болып тағы да шыр еттің!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Он сегіз

  • 0
  • 0

Бәрі соқыр. Бәрі керең. Тас қала.
Бар наласын жалғыз ғана күз ұғып...
Сағынышы ақтармаған басқаға,
Бара жатты мезгілдің жанарынан үзіліп.

Толық

Туған жерге

  • 0
  • 0

Жусанды бел сөйлетсе қоңыр әнін,
Ой кеміріп батады соңыра күн.
Жалғыздығын сездік пе сол даланың,
Сағыныш-жас жуғанда омырауын.

Толық

Алматыға (Екінші өлең)

  • 0
  • 0

Ей, Алматы!
Жалқы мұңның жанарындай күз келді
Астанаға... Сосын «Пушкин» бағына.
Қайта айналып келе ме екен бізге енді,

Толық

Қарап көріңіз