Өлең, жыр, ақындар

Алатау

  • 03.02.2016
  • 0
  • 1
  • 5776
Ұқпаймын тілін теңіздің,
Таныған жоқпын тереңін.
Білмеймін сырын толқынның,
Білмеймін сырын кеменің!
Сүйемін туған тауымды,
Тәкаппар оның тұлғасын,
Бөгеген тентек дауылды,
Бүкпеген тізе мың ғасыр.
Киініп сауыт көк мұздан,
Жамылған қардан желеңін,
Ұшырып бүркіт шың, құздан,
Жаттатқан маған өлеңін.
Жатсам түнде дамылдап
Күзетімде ол тұр менің.
Тілегендей сыбырлап,
Тірлігімді бір менің.
Пердесін түннің ысырыіт,
Тұрғызады ол - таңды да,
Көтеріп күнді ұсынып,
Тартады менің алдыма!
*∙*∙*
Асам деп Алатауымнан
Қап-қара бұлттар келеді.
Демінен соғып қар, боран
Қанатын жая төнеді.
Күркірейді көк долы
Жалтылдатып семсерін.
Тосып тұр оның тау жолын
Кеудесін кернеп ер сенім.



Пікірлер (1)

Байжан

Керемет екен өлең

Пікір қалдырыңыз

Бар еді бір жылқышы...

  • 0
  • 0

Бар еді бір жылқышы
Танысып ем жайлауда.
Қағушы еді домбыра
Қыз ұзатқан тойларда.

Толық

Қиял туралы

  • 0
  • 0

Қиял кеп кейде оралса аулақтағы,
Қиын ба ойдың отын лаулатпағы.
Жақсы арман кімнің жанын жылытпады,
Кімдерді төсегінде аунатпады.

Толық

Аттан түскенде

  • 0
  • 0

Желе аяңдап Қаракөкпен,
Жеттім міне аулыма.
Жас жүрегім соқты қатты
Жеткенкен-ақ ел маңына.

Толық

Қарап көріңіз