Өлең, жыр, ақындар

Алатау

  • 03.02.2016
  • 0
  • 1
  • 6092
Ұқпаймын тілін теңіздің,
Таныған жоқпын тереңін.
Білмеймін сырын толқынның,
Білмеймін сырын кеменің!
Сүйемін туған тауымды,
Тәкаппар оның тұлғасын,
Бөгеген тентек дауылды,
Бүкпеген тізе мың ғасыр.
Киініп сауыт көк мұздан,
Жамылған қардан желеңін,
Ұшырып бүркіт шың, құздан,
Жаттатқан маған өлеңін.
Жатсам түнде дамылдап
Күзетімде ол тұр менің.
Тілегендей сыбырлап,
Тірлігімді бір менің.
Пердесін түннің ысырыіт,
Тұрғызады ол - таңды да,
Көтеріп күнді ұсынып,
Тартады менің алдыма!
*∙*∙*
Асам деп Алатауымнан
Қап-қара бұлттар келеді.
Демінен соғып қар, боран
Қанатын жая төнеді.
Күркірейді көк долы
Жалтылдатып семсерін.
Тосып тұр оның тау жолын
Кеудесін кернеп ер сенім.



Пікірлер (1)

Байжан

Керемет екен өлең

Пікір қалдырыңыз

Жеңге өліміне

  • 0
  • 0

Елу жыл еріменен бір жасаған,
Бар еді бәріміз бір қимас адам.
Оны біз жеңге деуші ек, еркелеуші ек,
Жеңгеміз үйдің әсем көркі деуші ек.

Толық

Елден сәлем

  • 0
  • 0

Өткен күнде көрген азап,
Көрінгенге болған мазақ,
Октябрьде алған азат
Еркін халық, болған қазақ.

Толық

Жолдас, Навои

  • 0
  • 0

«Жолдас» десем жолдассыз, әрі ақынсыз,
Тірі жанды өлді дер қай ақылсыз!
Һәм өзбексіз, тілі бір, туысқансыз,
Бірге жасап, бізбенен бірге жүрсіз.

Толық

Қарап көріңіз