Өлең, жыр, ақындар

Алатау

  • 03.02.2016
  • 0
  • 1
  • 5740
Ұқпаймын тілін теңіздің,
Таныған жоқпын тереңін.
Білмеймін сырын толқынның,
Білмеймін сырын кеменің!
Сүйемін туған тауымды,
Тәкаппар оның тұлғасын,
Бөгеген тентек дауылды,
Бүкпеген тізе мың ғасыр.
Киініп сауыт көк мұздан,
Жамылған қардан желеңін,
Ұшырып бүркіт шың, құздан,
Жаттатқан маған өлеңін.
Жатсам түнде дамылдап
Күзетімде ол тұр менің.
Тілегендей сыбырлап,
Тірлігімді бір менің.
Пердесін түннің ысырыіт,
Тұрғызады ол - таңды да,
Көтеріп күнді ұсынып,
Тартады менің алдыма!
*∙*∙*
Асам деп Алатауымнан
Қап-қара бұлттар келеді.
Демінен соғып қар, боран
Қанатын жая төнеді.
Күркірейді көк долы
Жалтылдатып семсерін.
Тосып тұр оның тау жолын
Кеудесін кернеп ер сенім.



Пікірлер (1)

Байжан

Керемет екен өлең

Пікір қалдырыңыз

Әке

  • 0
  • 0

Оңды еді-ау әке деген жасымызда,
Түскен соң енді білдік басымызға.
Шалды шал отыратын көкешім деп,
Болсайшы әлі де әке қасымызда.

Толық

Жайлау

  • 0
  • 0

Шыжыған ыстық айларда
Не жетсін тауда жайлауға!
Жайылған малға қосылып
Жатады бұлттар сайларда.

Толық

Түнде

  • 0
  • 0

Түн. Жазғы түн.
Түнде өмір жоқ
Дейтіндер кім?
Білмеймін.

Толық

Қарап көріңіз