Өлең, жыр, ақындар

Жалшылар, міне жеңді енді

Ауылда ірі байлардың
Өрісті малы бермеді,
Жалшы еңбегін жатып жеп,
Еңбек заңын көрмеді.
Күндерін көксеп датқалық,
Кеуделерін кернеді.
Малына сеніп күмпиіп,
Арамдар сөйтіп өрледі.
Сайлау болса жылтылдап,
«Мен жағыма кел, - деді.
- Көтеруге бағымды,
Құйыршық болып ер», - деді.
Советті күндеп, өсектеп,
Біле тұра сенбеді.
Қосшы ұйымын құлдар деп,
Кіжініп қолын сермеді.
«Тасқын суға бір тосу»
Дегендей, тосу келді енді.
Партия беріп басшылық
Кедейлер жеке меңгерді.
Байға жасап шабуыл,
Таразысы тең келді.
Тең келмеді - ау басынды,
Малына салып шеңгелді.
Ақ ордасын ойрандап
Жалшылар, міне, жеңді енді,



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Есіңде ме

  • 0
  • 0

Есіңде ме кездескенің, қарағым,
Есімді алдың, неге сонша қарадың?
Жүрегіме лақтырған бір шоғыңнан –
Енді міне лаулап жанып барамын.

Толық

Өсу мен өшу

  • 0
  • 0

Әркім-ақ дәмелі өсуден,
Қорқады мезгілсіз өшуден.
Жүреді қанатты құсымсып,
Бұтақтан бұтаққа көшумен.

Толық

Тіге ғой

  • 0
  • 0

Тіге ғой, сәулешім, кестеңді,
Кестеле ақшылға көкпенен.
Түсірші жазғы бір кешті енді
Бояуы сиқырдай жіппенен.

Толық

Қарап көріңіз