∞ (Жұбаныш іздеп қайтады құстар)

Жұбаныш іздеп қайтады құстар,
жанына батып қай қайғы?
Ештеңе ұқпас жеңілтек жел кеп,
жапырақпенен ойнайды.
Сары бауыр дала бүк түсіп жатыр,
жазын қия алмай басқаға.
Уақыт дегенің мөлт ете түскен,
сұмдайрықтағы жас қана.

Жанымды қарып қып-қызыл сөзбен,
балконда ұзақ ой шектім.
Бізге де мүмкін қайту керек пе,
жаныңды ұқпай қойса ешкім.

Бәріне өзі кінәлі жандай,
аулада отыр Күз үнсіз.
...Ылғи да маған тесіле қарап
тұрады бір көз
- Сіз кімсіз?!

Құстар-ау, құстар...
Мен де сендердей,
қайтуым үшін келіп пе ем?
Тым ұза-а-қ болып көрінеді осы,
бұл өмір маған неліктен?

Көңілге уақыт жамау болмасын,
кеш сездік, неге кеш білдік?
Тіршілік дегенің – қайту екен ғой,
қайтудың мәні – ∞ !

---