Өлең, жыр, ақындар

Айдаһарды арбау

  • admin
  • 16.02.2024
  • 0
  • 0
  • 264
Жағып күймен отты да,
Табады екен жоқты да.
Жыршы, күйші, көріпкел,
Би де бопты Кетбұға.
Ғажап дейді ел үні де,
Өткір екен тілі де.
Тап болыпты ол бірде
Айдаһардың ініне.
Айдаһар іннен шығады,
Маңай тегіс тынады.
Кетбұғаны көріп ол
Жұтпақшы боп тұрады.
Таусылған ол амалы,
Жерге отыра қалады.
Айдаһардан қорғанып
Қобызды қолға алады.

Күйші ғой ол арқалы
Сұңқылдатып тартады.
Айдаһардың күйге бұл
Кетеді еріп жан-тəні.
Келген еді құнығып,
Көзі ашылып, жұмылып,
Шарасыз күй кешеді,
Тұрып, қайта жығылып.
Күй от болып жетеді,
Өңменінен өтеді.
Айдаһардың өзегі
Жанып ұйықтап кетеді.
Естіп тау, тас, көл күйді
Тау құлап, су толқиды.
«Айдаһарды арбау» деп
Тартып жүр ел сол күйді.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Жеті ата

  • 0
  • 0

Білген жақсы екен ғой,
Білмейтін көп мұны, əттең.
Біріншісі – əкең ғой,
Екіншісі – ұлы əкең.

Толық

Намыс

  • 0
  • 0

Намыс – алға самғауың,
Қатарыңнан қалмауың.
Сүю Ана тіліңді,
Болу əрі білімді.

Толық

Ана тілі

  • 0
  • 0

Барлық ойың – Ана тілде,
Абыройың – Ана тілде.
Ақыл, нақыл, ол – өнеге,
Ана тілді қанатым де!

Толық

Қарап көріңіз

Пікірлер