Ханталау

Жалғыз ем —
шулаған алаң арасы
маза бермеді масадай шырылдап.

Қарғыс ең —
шүкіріме жат арызын
шүкім қалыма қарызсыз артып ап.

Тартыс еп,
үкімнің қаласам қарасын;
не сөйлер найыбың найзаны қаратып?
Не айтар айыбың айғыза ауызды,
не отан, не отар ағыза ауасын.

Қақтыс деп,
адымын аштыртпай, наразы,
қарасын адырай ақтарад даласын.
Адам деп аңдай аңдыған намысы
қадам артына қалдыртпайд наласын.

Қусам, тіс-теп,
құртам ба санасын?
Санаспа, сай түссе сағымның сарасы.
Сарала жарамды, бір салсаң сарынды:
мен бүгін соғысқан бар сақтың сарбазы.

***
Сыр тыриып жатуға
тым ащы
арыма —
сезімге қас келді меңзеген арбасы.
Тыныштықты тыйған
бытшыт
сараңдығына —
есепсіз кетіп еді мендік таразы.

---