Өлең, жыр, ақындар

Соғыста

  • admin
  • 31.07.2024
  • 0
  • 0
  • 108
Аспанның ең шетінде
Қорғасын бұлт тұр қатып,
Кенет шарт айрылып,
Жөнелді лек-лек...
Бұрқатып, сел атып,
Найзағай күркіреп,
Қызыл қанжарын сермеді.
Демалып дүние теңселіп,
Қуды қапырықты жердегі.
Сыңсып жер зар қақты,
Өлмек бар, тірілмек жоқ!
Тебірентіп кетті жан-жақты.
Қап-қара тұман жерге көсілді,
Ашылды бар дозақтың есігі.
Майдан, ойран...
Зілзала болды жер неге?!
Осынау қиямет жайында,
Жырлағым келеді,
Тебірене!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Жігіт

  • 0
  • 0

Көремін кең далада нұр толқытқан —
Гүлдерді жан көрмеген жаңа шыққан.
Жас жүздер көзді тартқан гүлден нұрлы,
Өмірде өрге шапқан, күнге ынтыққан.

Толық

Туысып кетті жырымыз

  • 0
  • 0

Туысып кетті жырымыз. Қалижан Бекхожин
(Орыс ақыны Владимир Цыбинге)
Кең даламды кезем көп
Гүл мен толқын ағылған.

Толық

Ай туралы толғау

  • 0
  • 0

Тақ болған күллі дүние әлеміне,
Еркесі жұлдыздың да, әуенің де,
Тәңірі арулықтың, Ай сұлуым,
Тағы да көрік бердің елеңіме.

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар