Өлең, жыр, ақындар

Соғыста

  • admin
  • 31.07.2024
  • 0
  • 0
  • 501
Аспанның ең шетінде
Қорғасын бұлт тұр қатып,
Кенет шарт айрылып,
Жөнелді лек-лек...
Бұрқатып, сел атып,
Найзағай күркіреп,
Қызыл қанжарын сермеді.
Демалып дүние теңселіп,
Қуды қапырықты жердегі.
Сыңсып жер зар қақты,
Өлмек бар, тірілмек жоқ!
Тебірентіп кетті жан-жақты.
Қап-қара тұман жерге көсілді,
Ашылды бар дозақтың есігі.
Майдан, ойран...
Зілзала болды жер неге?!
Осынау қиямет жайында,
Жырлағым келеді,
Тебірене!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Орман қызы

  • 0
  • 0

Оңаша үйде жатқан шақтарымда,
Алаңсыз тәтті ұйқыға батқанымда,
Ғажаби, сыры қызық түстер еніп,
Қиялдың ағысымен аққанымда,

Толық

Батыр досыма

  • 0
  • 1

Қанат қаққан ұясынан,
Біздер таудың түлегіміз,
Алтын аспан аясында
Араласқан жүрегіміз.

Толық

Жел

  • 0
  • 0

Сен кезбе жел, еркесін,
Неткен бұндай?
Кездің қазақ өлкесін —
Ерке ұлыңдай.

Толық

Қарап көріңіз