Өлең, жыр, ақындар

Соғыста

  • admin
  • 31.07.2024
  • 0
  • 0
  • 485
Аспанның ең шетінде
Қорғасын бұлт тұр қатып,
Кенет шарт айрылып,
Жөнелді лек-лек...
Бұрқатып, сел атып,
Найзағай күркіреп,
Қызыл қанжарын сермеді.
Демалып дүние теңселіп,
Қуды қапырықты жердегі.
Сыңсып жер зар қақты,
Өлмек бар, тірілмек жоқ!
Тебірентіп кетті жан-жақты.
Қап-қара тұман жерге көсілді,
Ашылды бар дозақтың есігі.
Майдан, ойран...
Зілзала болды жер неге?!
Осынау қиямет жайында,
Жырлағым келеді,
Тебірене!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Түнгі теңізде

  • 0
  • 0

Теңбіл бетін айға тосып шымырлап,
Теңіз жатты. Жел жүгірді сыр ұрлап.
Ал жағада таулар тұйық тұр мүлгіп,
Сыртында тек сыбыр қаққан шырын бақ.

Толық

Білім туралы сөз

  • 0
  • 0

...Сүйемін мен, білім, досым,
Ол — сөнбейтін идеалым.
Ол — шаттығым, көңіл қошым,
Ол — өршіген жас қиялым.

Толық

Жел

  • 0
  • 0

Сен кезбе жел, еркесін,
Неткен бұндай?
Кездің қазақ өлкесін —
Ерке ұлыңдай.

Толық

Қарап көріңіз