Өлең, жыр, ақындар

Соғыста

  • admin
  • 31.07.2024
  • 0
  • 0
  • 545
Аспанның ең шетінде
Қорғасын бұлт тұр қатып,
Кенет шарт айрылып,
Жөнелді лек-лек...
Бұрқатып, сел атып,
Найзағай күркіреп,
Қызыл қанжарын сермеді.
Демалып дүние теңселіп,
Қуды қапырықты жердегі.
Сыңсып жер зар қақты,
Өлмек бар, тірілмек жоқ!
Тебірентіп кетті жан-жақты.
Қап-қара тұман жерге көсілді,
Ашылды бар дозақтың есігі.
Майдан, ойран...
Зілзала болды жер неге?!
Осынау қиямет жайында,
Жырлағым келеді,
Тебірене!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Теңіз жыры

  • 0
  • 0

Ертісте тудым мен өзім,
Туған күні мені анам —
Шомылдырған өзеннің,
Толқынына тулаған.

Толық

Кәдімгі біздің Қошқарбай

  • 0
  • 0

Көрдім оны ауылда,
Өзінің Алатауында,
Жерінде туған елінің —
Шалқып жатқан егінінің

Толық

Түнде ұшқан бұлбұл

  • 0
  • 0

Гүлсіз орман,
Қараңғы түн...
Ұшты бұдан жүз жыл бұрын,
Желдей есіп мұңлы бұлбұл,

Толық

Қарап көріңіз