Өлең, жыр, ақындар

Соғыста

  • admin
  • 31.07.2024
  • 0
  • 0
  • 332
Аспанның ең шетінде
Қорғасын бұлт тұр қатып,
Кенет шарт айрылып,
Жөнелді лек-лек...
Бұрқатып, сел атып,
Найзағай күркіреп,
Қызыл қанжарын сермеді.
Демалып дүние теңселіп,
Қуды қапырықты жердегі.
Сыңсып жер зар қақты,
Өлмек бар, тірілмек жоқ!
Тебірентіп кетті жан-жақты.
Қап-қара тұман жерге көсілді,
Ашылды бар дозақтың есігі.
Майдан, ойран...
Зілзала болды жер неге?!
Осынау қиямет жайында,
Жырлағым келеді,
Тебірене!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Қоштасу

  • 0
  • 0

Жазғы кеш паркте,
Мәз-мәйрам тамаша.
Көз қысып жігітке,
Қыздар жүр жанаса.

Толық

Ақсақ құлан

  • 0
  • 0

Алаша хан, Шошы хан,
Қырда құлан жосыған.
Құлан теуіп өлтірді,
Ажалын оның келтірді.

Толық

Теңіз бен Қарадағ

  • 0
  • 0

Бұлт үйіп төсіне,
Ерінін жаралап,
Нардай бір көсіле
Түксиген Қарадағ.

Толық

Қарап көріңіз