Өлең, жыр, ақындар

Соғыста

  • admin
  • 31.07.2024
  • 0
  • 0
  • 463
Аспанның ең шетінде
Қорғасын бұлт тұр қатып,
Кенет шарт айрылып,
Жөнелді лек-лек...
Бұрқатып, сел атып,
Найзағай күркіреп,
Қызыл қанжарын сермеді.
Демалып дүние теңселіп,
Қуды қапырықты жердегі.
Сыңсып жер зар қақты,
Өлмек бар, тірілмек жоқ!
Тебірентіп кетті жан-жақты.
Қап-қара тұман жерге көсілді,
Ашылды бар дозақтың есігі.
Майдан, ойран...
Зілзала болды жер неге?!
Осынау қиямет жайында,
Жырлағым келеді,
Тебірене!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Елу жаңа жыл көрдім

  • 0
  • 0

Жаңа бір жылдың алдында,
Ақпанда тудым мен өзім.
Аяздың зілі қалды ма,
Қыраулы болды мінезім.

Толық

Мейлің, бөрі, ұли бер...

  • 0
  • 0

Айнала үнсіз мүлгиді
Желсіз түнде орманда,
Ай да баяу жылжиды,
Сәулесін төгіп сол маңға.

Толық

Жазығында Жайықтың

  • 0
  • 0

Жайнаған не ер белден,
Тасыған ба ақ Жайық?
Ну телегей тербелген,
Қыры қандай ғажайып!

Толық

Қарап көріңіз