Өлең, жыр, ақындар

Соғыста

  • admin
  • 31.07.2024
  • 0
  • 0
  • 517
Аспанның ең шетінде
Қорғасын бұлт тұр қатып,
Кенет шарт айрылып,
Жөнелді лек-лек...
Бұрқатып, сел атып,
Найзағай күркіреп,
Қызыл қанжарын сермеді.
Демалып дүние теңселіп,
Қуды қапырықты жердегі.
Сыңсып жер зар қақты,
Өлмек бар, тірілмек жоқ!
Тебірентіп кетті жан-жақты.
Қап-қара тұман жерге көсілді,
Ашылды бар дозақтың есігі.
Майдан, ойран...
Зілзала болды жер неге?!
Осынау қиямет жайында,
Жырлағым келеді,
Тебірене!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Емес мәңгі ұмытылар

  • 0
  • 0

Емес мәңгі жүрегімнен ұмытылар,
Мұнарланып елес қағар алдымнан.
Оломауцта есте қалған бір шың бар.
Досым менің есте соны қалдырған...

Толық

Арнау

  • 0
  • 2

Осы бір тебіренген арнау жырда
Толғанды тұнық жатқан арманым да.
Боз інген айрылғанда ботасынан,
Күйші де күңіреніп қалмады ма?

Толық

Разымын

  • 0
  • 0

Осы мен кейіп едім кеше неге?
Жүрегім, өкінішті еселеме!
Әркімнің қилы-қия соқпағы бар,
Разымын әжімі көп пешенеме.

Толық

Қарап көріңіз