Өлең, жыр, ақындар

Соғыста

  • admin
  • 31.07.2024
  • 0
  • 0
  • 512
Аспанның ең шетінде
Қорғасын бұлт тұр қатып,
Кенет шарт айрылып,
Жөнелді лек-лек...
Бұрқатып, сел атып,
Найзағай күркіреп,
Қызыл қанжарын сермеді.
Демалып дүние теңселіп,
Қуды қапырықты жердегі.
Сыңсып жер зар қақты,
Өлмек бар, тірілмек жоқ!
Тебірентіп кетті жан-жақты.
Қап-қара тұман жерге көсілді,
Ашылды бар дозақтың есігі.
Майдан, ойран...
Зілзала болды жер неге?!
Осынау қиямет жайында,
Жырлағым келеді,
Тебірене!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Түрікмен қызы

  • 0
  • 0

«Он жеті өрім шашыңды,
Қайта неге тарадың?
Сұр өзенге ашулы
Күліп неге қарадың?

Толық

Бақай таудың бауырында

  • 0
  • 0

Құз тастар қозғалған ба Таусүңгірде?
Алқабы алашоғыр асыр мүлде.
Бақай мен Матай әлде үндесті ме,
Қос таудың жаңғырғандай даусы бірге.

Толық

Сұңқар туралы аңыз

  • 0
  • 0

Осынау арнау жырдың есесіне,
Кешіккен сәлемімді кешесің бе?
Есіркеп тұрмын қарап,
Ескі үйге —

Толық

Қарап көріңіз