Еске түсті бала қиял

Еске түсті бала қиял
Ғажайыппен қауышқан.
Көп сәулелер көз арбайтын
Қас қарая алыстан.

Суы ағатын аузымның,
Ертегі елі шығар деп.
Жылтыраған сол оттардан
Жетті маған құмар леп.

Елегізітіп, елітетін
Түннің тылсым құшағы.
Қараңғыда біткен қанат
Жарық жаққа ұшады.

Сол отпенен ауылымның
Арасында жатты өзен.
Аядай сол арманымды
Адастырмас бақ көрем.

«Жар жағалап, өзен бойлап
Жата қоймас тегін ел?!
Не сиқыры бар, — деуші едім —
Түнде ғана көрінер?!»

Жатсам-тұрсам сол бір жарық
Сәуле шашты жаныма.
Күңгірт күнде бір жылт етіп
Көрінер ме ең тағы да?!

Балаң едік, бой түзедік,
Белді буып бекемдеп.
Және де ұзақ сапарладық
Сол жарыққа жетем деп.

Кейін бәрін ұққаныммен
Көңілімде қалды арай.
Көкейіме шырақ жаққан
Көрші ауылдың шамдары-ай!

---