Атқа міндім

Шүу, жануар!
Бұл менің – алғаш атқа мінгенім.
Желдірмек боп атымды,
Қысып қалдым тақымды.
Атым желіп жөнелді,
Қайтсем екен мен енді?
Батылдық жоқ жаңағы,
Зәрем ұшып барады.
Қыза түсті құрғыр ат,
Құлақ кетті шыңылдап.
Ат жалына жабысып,
Қолым қалды қарысып.
Тізгін жоқ сол қолдағы,
Қамшым жоқ оң қолдағы.
Құламасам болғаны,
Жыламасам болғаны.
Дүңкілдетіп даланы,

Атым шауып барады.
Күшімді сап ақырғы,
Қыса түстім тақымды.
Жер шетіне жеттім бе,
Мен ештеңе білмеймін,
Жоқ, енді атқа мінбеймін.
Ақыры атым тоқтады,
Қарсыдан жел соқпады.
Қорқынышым басылды,
Біткен құлақ ашылды.
Сол манағы қалпында,
Киіз үй тұр артымда.
Атам да тұр орнында.
Құстай ұшқан сияқты ем,
Ұзамаппын бірақ мен,
Қорыққанымды жаңағы,
Жұрт білмесе жарады…

---