Соңғы қоңырауға мектебіме арналған алғыс өлеңі
Мен қуансам — бірге қуанып ең,
Мұңайсам да мұңымды ұғатын ең.
Мектебім — менің мәңгілік мекенім,
Қабырғаңда қалды ғұмырымның үлегі кең.
Таңдар бірге атты ойын - күлкіменен,
Кештер өтті сыр шертіп бір жүрекпен.
Жанымдағы шаттықты, мұңды бөліскен
Қабырғаңда достарыммен жазылды ең әсем өлең.
Он бір жыл — көз алдымнан сырғып өтті,
Жан дүниемнің тереңіне ізбен жетті.
Есейгенім — сағынышпен таңды атыру,
Сол күндерге жүрегіммен қайта бару.
Сендерсіз күндер енді басқа болмақ,
Сыныпта бос орындар үнсіз толмақ…
Күні ертең өзіңдей бала келер,
Бірақ біздің дәуреніміз қайта келмес.
365 күн — бір ғұмыр,
Сол күндер жүрекке жазылған сыр.
11 “Б” — тәтті еркелігім,бала ғұмыр
Кетпейді мәңгі жүректен бір.
Сыныптастар — бала күннің куәсі де,
Шат күлкімнің, мұңымның иесі де.
Бірге жүрген әр сәтіміз мәңгі менімен,
Бөліп бергем жүректің бір шетінен.
Ұстаздарым үлгі болдың біздерге үміт еткен,
Біліміңмен жарқыраттың үміт шеккен.
Енді алда үлкен сынақ, жауапты іс —
Сол сынақта сеніміңді ақтай кетем!
«Journiverse» білім беру орталығының оқушысы: Ермек Елзада
Мая Атшабарова
Жүректен шыққан сөздер жүрекке жетеді