Өлең- өмірдің өзі

Өмір, өмір — өзі дегенің болады-ау,
Шырғалаңға толы мекен, мың қырау.
Ақындардың ақ арысы — бір тарау,
Мұқағали — жаны таза бір шырау.

Талай таңды таңырқаумен өткерген,
Жанын беріп, от жүрекпен өрт емген.
Қуат алмау өлеңінен мүмкін бе?
Бір өлеңде мың тіріліп, мың өлген.

Астарына үйіп салған өрнегін,
Жалғандықтың таба алмадым дербегін.
Оқығанда әрбір сөзін таңданып,
Бір биіктеп, бір шарықтап өрледім.

Жанарыма жас та келді шынында,
Сезінген жан тереңінен ұғын да.
Мұңды ақын — Мұқағали атамыз,
Шынайылық шырағы ғой ғұмырда.

---