Балалықта бақыт барын кім білген?

Міне менің өскен ортам, ауылым,
Бармай кетсем сағынатын қауымым.
Тұрады онда ақ пейілді адамдар,
Сыйлайтұғын досын әрі бауырын.
Мынау менің балғын шағым шын күлген,
Балалықта бақыт барын кім білген?
Қызығы мен шыжығы мол сәттерім,
Ұмытылып бара жатқан бір-бірден.
Міне менің алтын ұям мектебім,
Мектебімнен кіндік үзіп кетпедім.
Ұстаздардың тәліміне қанығып,
Арман қуып, биік шыңға беттедім.
Мынау менің бір сыныптас достарым,
Түсінетін әзіл-қалжың астарын.
Ең алғашқы сезім жайлы сырласып,
Бірге құрған болашақтың жоспарын.
Міне осы мен сыйлайтын құрдастар
Жамандыққа қия алмайтын шын достар.
Жылдар өтіп бас қосқанда сағынып,
Әңгімесі таусылмайтын сырластар.
Осы міне мен сағынған таңдарым,
Елемеймін басқа жердің заңғарын.
Мақтанатын, марқайтатын достар бұл,
Адалдықтың сақтайтұғын заңдарын.

---