Өлең, жыр, ақындар

Кім дұшпан?

Кім дұшпан?

Реніштен асқан дұшпан көрмедім,
Миыма оның кіргенін де сезбедім.
Жанымда ылғи ол болғанда байқасам,
Ашу-ыза тәнді ауыртып, сенделдім.

Өкпе-бауыр реніштен қарайған,
Жүрегім де реніштен қатайған.
Асқазаным қорыта алмай ашуды,
Өт жолына тас жиналды атойлап.

Ренішпен алыстаттым жақынды,
Ол жүргенде тәкаппармын, ақылды.
Реніштің анасы екен - Дәмету,
Күту - оның әкесі, не жақыны.

Өйткені біз көп Күтеміз өзгеден,
Сыйластықты, артық істі, сыйды үлкен.
Күткеніміз ақталмаса, болмаса -
Қоңырау шалып сөйлесеміз Ренішпен.

Ал Реніш бізді сосын қайрайды,
Көнбей қойсаң қаныңа у айдайды.
Айналаңды жек көргізіп, дұшпан ғып,
Күні-түні құлағыңа сайрайды.

Өз-өзімді қолға алғанда ұққаным,
Реніштен асқан сірә жоқ залым.
Реніштің ағайыны - Қызғаныш,
Осы екеуі адамзаттың Дұшпаны!

Қайтпек керек? Емдеу керек нәпсіні,
Өз орнына қою керек Жақсыны.
Мойындауды ажырамас құрбы ғып,
Жиі қонақ ету керек Қуанышты!

Таза ұстасақ Ойымызды қоқыстан,
Кір қылмайды Санамызды ешбір лаң.
Жүрек, Өңеш, Өкпе, Бауыр барлығы -
Айығады неше түрлі аурудан.

Гүлмекен Қасенбай
26.10.2025 жыл
Сағ: 7-30



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз


Қарап көріңіз