Үш адалым досыма

Ислам деген бір досым,
Бала күннен қасымда.
Ойын, күлкі, бар қызық
Өтті бірге жасымда.

Мейірімді, ақылды,
Көмек берер жаныңды.
Әділетті, турашыл,
Қиындықта табылды.

Мерей деген досым бар,
Қалжың айтып, шат күлер.
Бірақ керек болса егер,
Ең соңында жақ тұрар.

Көңілді де, пысық ол,
Жолдастарына ыстық ол.
Бірге шықсақ жарысқа,
Жеңіс те боп, ырыс боп.

Абай деген ағамдай,
Кең ойлайды әрдайым.
Тыныш, сабыр, сөзге ұста,
Көрінер ол нардай үн.

Кітап оқып, ой түйіп,
Жақсылыққа бой үйіп.
Кең пейілді, білімпаз,
Жол бастайды бойы биік.

Төртеуіміз үнемі,
Бір еліміздей секілді.
Мектеп болсын, көше болсын,
Жалын болдық бәрінде.

Күнде бірге жүреміз,
Кейде әзіл айтамыз.
Бірақ керек сәт туса,
Бір-бірімізге сенеміз.

Әзіл, сабақ, іс бәрі,
Бірге өтті жылдары.
Біріміздің қуаныш -
Баршамыздың нұрлары.

Біріміздің жеңіс те,
Бәріміздің жеміс те.
Достық деген қасиет -
Ең ұлы сөз жер бетте.

Жанымыз бір, арман да,
Бір бағытта - жалғанда.
Күлкі, еңбек, үмітпен,
Жол жүреміз алда да.

Ислам, Мерей, Абайым,
Бауырдай боп тарайын.
Қайда барсам, солармен,
Естелікті санаймын.

Бақыт деген осы ғой,
Нағыз достар - қасың ғой.
Шын достықтың күшімен,
Жеңем өмір тасын ғой.

---