Таңғы тамшы

Емеспін айды да, күнді ұстаған,
Елеспін көктегі гүлді құшпаған.
Ғашықпын жердегі бір аруға,
Ай емес, айдың оған өзі ұқсаған.

Тербелген ақ бұлттың ішіндемін,
Сеземін, мені жерге түсірмесін.
Жаңбырмен жолдаймын сәлемімді,
Жүрегім себелеп, дүрсілдесін.

Көңілімнің көктем кешінде мен,
Түсіңе ендім бе, шексіз есіңде ме?
Адамға мұнша бауыр баспаған ем,
Есіріп бара жатыр есіл кеудем.

Сыйғыза алмай сезімді, жәй ұғымға,
Елесім тек сол қызды сағынуда.
Түсер ме екем тамшы боп жер бетіне,
Құйылып, тамып махаббат айдынына.

Қалай, әдемі арудан бақ келе ме…
Бұйырмаған бақытты таптым ба әлде…
Бір көрмесем келбетін, жүрек сыздап,
Қалықтап жүр биікте мендік бейне.

Автор: Оразбай Сарыбаев

---