Өлең, жыр, ақындар

Скульптор

  • 07.02.2016
  • 0
  • 0
  • 1742
(Хакімжан Наурызбаевқа)
Ұйықтамай түндер ол шыққан
Кеудесін кернеп бір арман.
Құдайдай құйып балшықтан
Адамды жасап шығарған.
Маңдайдан терін сыпырып,
Көрмеген жаны жай тауып.
Өліге тірлік бітіріп,
Өмірді берген қайтарып.
Құйындай қиял үйіріп,
Әуремен өткен әр кеші.
Металға түскен құйылып,
Ойының ұйып сәулесі.
Ұйқысыз түндер өтеліп,
Тұғырға- қонды тас тұлға.
Өнерін биік көтеріп,
Өзі тұр соның астында.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Бірақ сонда махаббатым

  • 0
  • 0

Кім сүртіп ед тамшы қанды,
Жаны ауырып өзіммен.
Елжіреп кім жасы тамды,
Қарақаттай көзінен.

Толық

Созақ

  • 0
  • 0

Созақ, сенен алыс кетіп барамын,
Сенен алдым таудың әнін, дала әнін.
Аман болсын жігіттері Таманың,
Аманболсын жас қыздары Таманың.

Толық

Мырза шөл

  • 0
  • 0

1
Онда мақта теңіз болып шулайды,
Ақ орамал көтереді, бұлғайды.
Бір ғажабы «шөл даланың» өзінде

Толық

Қарап көріңіз