Өлең, жыр, ақындар

Тихвин

  • 07.02.2016
  • 0
  • 0
  • 1763
Тихвин жатты алдымызда,
Күндіз-түні ұйықтамаған дамыл көрмей.
Сірескен шинельдердей қанды мұзда,
Майданнан шыққан жаңа жауынгердей.
Олардың жара болып жатар дағы,
Қанша өлік бар Свирьдің өткелінде.
Маршал өзі солдаттай қатардағы
Майданның жүрді алғы шептерінде.
Тихвин тұрды алдында жар-қияның,
Өзгерді мұнда қанша командирі —
Дивизияның,
Армияның.
Соғыстың қасіретті қараң күні.
Адамның жанын, қанын азық еткен,
Борандай ойнақ салды өлім билеп.
Апанға жау бомбасы қазып кеткен
Өмірді арқалады өмір сүйреп.
Оқ тескен омырауын жалын қақтап,
Тұр қала қасарысып жанын сақтап.
Волхов пен Свирьдің ортасында
Қалың орман,
Қалың батпақ.
Күрсінген молалардан,
Дала дерттен.
Жер тұрсын
Алыс аспан жанады өрттен.
Фашистер күні-түн көз аштырмайды,
Оқ атып
Танктерден, самолеттен.
Фашисті қиратуға тез құлатып,
Жаттық біз
Амалсыздан
өз қаламызды өзіміз атып,
Қарадық қайран туған аспанға да
Жанса егер жау құзғыны
көз жұбатып,
Келсе де Тихвинді бітіргелі,
Жүрмеді бірақ жаудың үкімдері.
Қайта ұшып Тихвиннің түтіндері,
Білдірмей жер жыртығын бүтіндеді.
* * *
Петрищевода
Дарға асты Зояны.
Қарда өлді
Қарға тамған
Қан болып.
Краснодонда
Атылды жас Кошевой
Өлерінде —
Өртенгендей
Таң болып.
* * *
Күркіреп күндей зеңбірек,
Рейхстаг жанып жатқанда.
Қолыңда туың желбіреп,
Жалынды кештің ақ таңда.
Көрді таңдай жалауды,
Жаралы Берлин қан басқан.
Минутың сенің санаулы,
Адымың — ажал әр басқан.
Біресе өмір алыстап,
Біресе өмір жақындап.
Біресе саған дауыстап,
Біресе жанған шатырлап.
Жарасыз қаны тамады,
Жалында тулап ер жүрек.
Рейхстаг саған қарады,
Жанса да жаны елжіреп.
* * *
Кездестік август таңында,
Кездестік ала жауында.
Кездестік қара дауылда,
Кездестік сазды батпақта —
Назияның жарында.
Апталар жүрген ағытпай,
Ащы иісі шыққан шық термен,
Мойында асқан қамыттай,
Сұр шинельдер бүктелген.
Жөнелтілмеген хаттарды,
Жинайды жедел жел теріп.
Көресің жолда аттарды,
Танктей жатқан өртеніп.
Құлатып құз, жақпарды,
Көрмей түйір тас құрлы.
Қуалап сай, шатқалды,
Қан өзені аққан тасқынды.
Жоқ зеңбірек оғынан
Сау қалған шаршы метр жер.
Өткел боп тартқан қолыңнан,
Қираған быт-шыт көпірлер.
Таңдайда тұздай ащы жел,
Маңдайда тер моншақтар.
Алдымыз темір тасқын сел,
Үміттей кемпірқосақтар.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Назияда күн ашық

  • 0
  • 0

Назияда мөлдір көк,
Назияда күн ашық.
Жайысып құшақ елжіреп,
Жатырмыз саулық сұрасып.

Толық

Бақыт кітабы туралы баллада

  • 0
  • 0

І
Қауіп қатер үстінде боп бұл жалған,
О, балалар, артта қиын жол қалған.
Инженердің дипломы қазіргі

Толық

Арал теңізі

  • 0
  • 0

Тұратын жер жоқ дүзде ықтап,
Тұнжырай басқан құмын бұлт,
Жүйкені құртқан сыздықтап,
Жылымшы желі жұлын құрт.

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар