Өлең, жыр, ақындар

Жусан

  • 07.02.2016
  • 1
  • 1
  • 6116
Өне бойы иіп тұрған сүт ағын,
Жиып алған бүкіл дүние жұпарын.
Етпетімнен жата қалып таңертең
Мен жусанның ащы иісін жұтамын.
Сол иістен құйылады жер нұры,
Көл толқыны, көктемдегі жел жыры.
Жататындай бір кішкентай жусанда
Далаң менен аспаныңның кеңдігі.
Жел мен жусан, уілдеген бөбексің,
Бұл далаға иіссудай керексің.
Көкірегіңді қарсы айырып ашатын
Беу, даланың жусанына не жетсін!



Пікірлер (1)

Ммммм

Оте керемет

Пікір қалдырыңыз

Достық

  • 0
  • 1

Демалыстың бірінде,
Ұмыттым мен ай, күнін,
Отырдық біз үйінде
Жұмағали Саинның.

Толық

Жеке шумақтар

  • 0
  • 0

Ақын жасау қолында емес сыншының,
Тілді жасау қолында емес тілшінің,
Халық өзі тіл мұхитын ағызып,
Халық өзі тұрғызады жыр шыңын.

Толық

Балқаш

  • 0
  • 1

Үйір-үйір мың арал
Жағасында көк жартас.
Емес тіпті демалар,
Жарысады көл Балқаш!

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар