Өлең, жыр, ақындар

Жусан

  • 07.02.2016
  • 1
  • 1
  • 6494
Өне бойы иіп тұрған сүт ағын,
Жиып алған бүкіл дүние жұпарын.
Етпетімнен жата қалып таңертең
Мен жусанның ащы иісін жұтамын.
Сол иістен құйылады жер нұры,
Көл толқыны, көктемдегі жел жыры.
Жататындай бір кішкентай жусанда
Далаң менен аспаныңның кеңдігі.
Жел мен жусан, уілдеген бөбексің,
Бұл далаға иіссудай керексің.
Көкірегіңді қарсы айырып ашатын
Беу, даланың жусанына не жетсін!



Пікірлер (1)

Ммммм

Оте керемет

Пікір қалдырыңыз

Қызғалдақ көктем

  • 0
  • 5

Суретші екен бұл көктем,
Қойыпты көкті өрнектеп.
Қарсы алды оны құрметпен
Күн шуақтап, жер көктеп.

Толық

Қыс келбеті

  • 0
  • 1

Жерді қармен құшақтап,
Келе жатыр қыс аттап.
Қаратайдың басына
Ұялаған құс аппақ.

Толық

Татар қызы ғалибану

  • 0
  • 2

Торғайда сені көргенім,
Сонау бір бала шағыңда.
Борығын тарттық көлдердің,
Жүзгенде дала сағымға.

Толық

Қарап көріңіз