Өлең, жыр, ақындар

Жусан

  • 07.02.2016
  • 1
  • 1
  • 6744
Өне бойы иіп тұрған сүт ағын,
Жиып алған бүкіл дүние жұпарын.
Етпетімнен жата қалып таңертең
Мен жусанның ащы иісін жұтамын.
Сол иістен құйылады жер нұры,
Көл толқыны, көктемдегі жел жыры.
Жататындай бір кішкентай жусанда
Далаң менен аспаныңның кеңдігі.
Жел мен жусан, уілдеген бөбексің,
Бұл далаға иіссудай керексің.
Көкірегіңді қарсы айырып ашатын
Беу, даланың жусанына не жетсін!



Пікірлер (1)

Ммммм

Оте керемет

Пікір қалдырыңыз

Алтын кітап

  • 0
  • 0

Дала деген бір ұлы ақын
Оның жомарт қаламынан
Жұтқан жаздай күн қуатын,
Қызыл толқын ағады дән.

Толық

Қош бол, сәулем

  • 0
  • 6


Қош бол, сәулем, қан майданға жөнелдім,
Жаным барда жаудың жолын бөгермін.
Я болмаса омырауымнан оқ тиіп,

Толық

Жүзім

  • 0
  • 1

Жұлдыздардай тізілген
Жүзінде таң қызылы.
Сабағынан үзілген,
Оңтүстіктің жүзімі.

Толық

Қарап көріңіз