Өлең, жыр, ақындар

Жусан

  • 07.02.2016
  • 1
  • 1
  • 6514
Өне бойы иіп тұрған сүт ағын,
Жиып алған бүкіл дүние жұпарын.
Етпетімнен жата қалып таңертең
Мен жусанның ащы иісін жұтамын.
Сол иістен құйылады жер нұры,
Көл толқыны, көктемдегі жел жыры.
Жататындай бір кішкентай жусанда
Далаң менен аспаныңның кеңдігі.
Жел мен жусан, уілдеген бөбексің,
Бұл далаға иіссудай керексің.
Көкірегіңді қарсы айырып ашатын
Беу, даланың жусанына не жетсін!



Пікірлер (1)

Ммммм

Оте керемет

Пікір қалдырыңыз

Кемпірқосақ

  • 0
  • 3

Жердің жүзі дірілдеп
Жел дауылды сапырса.
Төсін бұлттың тілімдеп,
Қөк жалындар атылса.

Толық

Туған жерім, ыстықсың

  • 0
  • 1

Туған жерім, ыстықсың сен бір түрлі,
Бәрі таныс, бәрі маған сүйкімді.
Өзеніңмен бердің маған күлкіңді,
Өлеңіңмен бердің маған мың тілді,

Толық

250-інші оқ туралы баллада

  • 0
  • 1

Снаряд қара жердің ұрып төсін,
Волховтың сапырады тұнық кешін.
Жаралы жас жауынгер жанталасып,
Басады пулеметтің шүріппесін.

Толық

Қарап көріңіз

Пікірлер