Қаныш туралы екі өлең
- 0
- 1
1. ЕСКЕРТКІШ
Батты балқып дала мұнға
Бір кездегі өз сырласы.
Көздердің тұр жанарында
Жусан
Өне бойы иіп тұрған сүт ағын,Жиып алған бүкіл дүние жұпарын.
Етпетімнен жата қалып таңертең
Мен жусанның ащы иісін жұтамын.
Сол иістен құйылады жер нұры,
Көл толқыны, көктемдегі жел жыры.
Жататындай бір кішкентай жусанда
Далаң менен аспаныңның кеңдігі.
Жел мен жусан, уілдеген бөбексің,
Бұл далаға иіссудай керексің.
Көкірегіңді қарсы айырып ашатын
Беу, даланың жусанына не жетсін!
Пікірлер (1)
Пікір қалдырыңыз
Сыр бойында күн жауын
- 0
- 2
Қып-қызыл оттан өрілген,.
Найзағайдың қамшысы.
Меруерттей саулап төгілген,
Жаңбырдың жеңіл тамшысы.
Көктем тойы
- 0
- 1
Күзетке тау отарын
Тұрды түнде бұлт алып.
Жонын жарып жотаның
Ақты бұлақ бұрқанып.
Ммммм
Оте керемет