Лилия

Алып қашқан атша бір
Жеткенінде жел келіп,
Тұңғиықта ақша гүл
Теңселеді тербеліп.
Айтуынша бұлбұлдың,
Айтуынша құрбымның,
Келіппін мен біле алмай,
Қасиетін бұл гүлдің.
Кәрілікті жолатпай,
Сақтан жастық пішінін.
Тұрады екен жоғалтпай
Бояуын өз түсінің.
Тұрған сонау тереңде,
Лилияның гүліндей.
Қалса, шіркін, сенен де
Жылдар ізі білінбей.
«Мүсәпірсің шықсаң үйден қырық адым»
Деп ескерткен ата-баба ұрпағын.
Қырық мың шақырым қазір ұзап шықсам да,
Өз үйімнің әндерін мен шырқадым.
Москвада жүрмедім мен мейман боп,
Әрбір күнім өтті өлеңмен мейрам боп.
Алшаң бастым қалаларда бейтаныс,
Қымтырылып, қысылмай-ақ бейғам боп.
Әр қаладан жидым өлең күш ақыл,
Құрсау салып байлаған жоқ құса тіл.
Әр қалада болдым туған азамат,
Болғаным жоқ есік қаққан мүсәпір.
***
Үздің менен күдерді,
Келмес жауап хат қайтын.
Тек әніңді жүрермін
Суыссақ та жатқа айтып.
Күдік салар көңілге
Жоқ ешқандай айыбың.
Махаббаттың көлінде
Қайырлады қайығың.
Томсарады бұ күнде
Жартас бізді жат көріп.
Тұрған талды түбінде
Өтті жасын қақ бөліп.
Жыламайды бекер күз,
Оралмайды күн өткен.
Қалдық енді екеуміз
Екі жарты журекпен.
** *
Балалықты тойладық,
Қартамыс боп.
Ойнадық
Сен — Гүлбаршын,
Мен — Алпамыс боп.
Алдымда қап-қара орман жатты,
Қабыланға толы.
Алдымда
Қап-қара жолдар жатты
Арманға толы.
Мен саған жете алмадым,
Алдымда асау дария жатты
Мен жүзіп өте алмадым.
Көрінбеді жан алдымнан,
Жағылмады шам алдымнан,
Тек қана тамшы тамды,
Ыршып сенің жанарыңнан.
Қызыл қар,қанды батпақ ортасында
Күтіп жатты жалаңдап жау алдымнан.
Жүректе қара түн,
Жайған қанатын,
Жүректе қар жауған,
Жүректе қан жауған.
Қара түн өкпемді тесіп барады
Қадалған қанды қанжардай.
Шаршатты жол,
Талды аяқ, талды қолдар,
Жатты ашу булығып арыстандай.
Сен жанымда жанып тұрдың
Қасқа тіс, орман қасты,
Қарыс маңдай...
Сол баяғы қара түн,
Үстінде қара тоны.
Мінген қап-қара күймесін,
Жұлдыздар көрінбейді.
Үзілген бе аспанның түймесі де
Бел бүгілді, жел жүгірді
Жолда өлді Байшұбарым,
Қайдасың Гүлбаршыным —шамшырағым,
Сен күлесің менің жас қңялыма.
Ал мен болсам жүргендеймін,
Жердің шет қиянында.
Дей алмассың сен маған
«Ертек» мұның,
Осылай өтіп еді-ау тентек күнім.
Сең мені
Жел боп жортып күтем дедің
Сен мені
Көл боп толқып күтем дедін.
Кейіннен расында болды соғыс.
Оралдым қиындықтың өтіп бәрін.
О, Гүлбаршын,
Алпамысыңды
Неге күтпей
Кетіп қалдың.
** *
Экраннан өтеді өмір жарысып
Өтеді жұрт жейтін дәмін тауысып.
Экран бір екі дүние майданы
Арпалысқан, аударысып, ауысып.
Экраннан жүректерін ұғысып,
Махаббаттар жұптасады туысып.
Кей жігіттер ат үстінен ұшады
Кейбір қыздар көз жұмады у ішіп.
Сезім боран жанды жайлап, мұздай іш,
Отеллоны билейді қыс қызғаныш.
Гамлетті я өрле, жығыл деп
Құламайтын шақырады құз намыс.
Экранда үкім оқып ақымға
Барады айдап түн ішінде атуға,
Маяковский айтқандай-ақ тіріліп,
Тұрады олар көшелердің атында.
Қайран жаным түршігер бұл қылмысқа,
Шүкір, экран емес қой тек түп-нұсқа.
Соның бәрі экраннан көрінсін,
Соның бәрі болмасын тек тұрмыста.
* * *
Сағыныш сары жел болып,
Күйдірді жанды меңдетіп,
Сағыныш сары шөл болып,
Сарылтты әбден шөлдетіп.
Сағыныш сары қыс болып,
Сар аяз тартты үскірік.
Сағыныш сары құс болып,
Ілесіп соған ұшты үміт.
Сағыныш — арман сары күз,
Сары жапырақ жер құшқан.
Сағыныш — сараң сары дүз
Сарғалдақ гүлдер желге ұшқан.

---