Өлең, жыр, ақындар

Табиғатпен туыстық

  • 07.02.2016
  • 0
  • 0
  • 2116
Келіп қалдым Баянға дәм-тұз айдап,
Таңертеңнен жүрегім тау-құзда ойнап,
Толқынына шомылып, құмында аунап,
Жасыбайды жатырмын жалғыз жайлап.
Бәлкім жұртқа бұл алыс жер шегіндей,
Ал мен үшін жанымның бөлшегіндей.
Қымыз иісі мұрнымды қытықтайды
Шыңдар — мама биенің емшегіндей.
Жүрген адам баласы қауымында,
Табиғаттың мен де бір тауымын ба?
Күн шалғанда басымды жаным жайнап
Бұлт жапқанда батамын ауыр мұңға.
Жүрген қиял толқынның желігінде,
Табиғаттың мен де бір көлімін бе?
Жел үрлесе жалданып көтерілем,
Жел соқпаса желік жоқ көңілімде.
Жаралдым ба ауаның оттегінен,
Әлде дәрі даланың шөптерінен.,
Әйтеуір бар бәріне туыстығым,
Құшағына қысады шеттерінен.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Нижний тагил

  • 0
  • 0

Сорғалаған үстінде бүркіт әні,
Қалыпты есте күрең бел Түлкі тауы,
Нижний Тагил қапты есте бар қалпымен
Отпен жазған Оралдың бір кітабы.

Толық

Хакімбекке

  • 0
  • 0

Біз бірі болмасақ та кемеңгердің,
Біз бірі болмасақ та тереңдердің,
Біз бірі болмасақ та көк шыңдардың,
Егіз бір ұйқасымыз өлендердің.

Толық

Никос белояннис

  • 0
  • 0

Көкседі ол бостандықты,
Сол үшін шығарды үкім дарға асуға.
Өмірден тапты адал достар мықты
Сол үшін шығарды үкім дарға асуға.

Толық

Қарап көріңіз