Өлең, жыр, ақындар

Сұлтанмахмұт қабірінде

  • 07.02.2016
  • 0
  • 0
  • 1738
Көкірегіңді шер көміп,
Өлең болып өртеніп,
Жиырма жеті жасында
Кеттің, сабаз, ерте өліп.
Өртенген ай шоғындай,
Бір суынып, бір қызып,
Жаздағы жай оғындай
Өттің көкті бір сызып.
Көкірегіңде кек-намыс,
Салған жара қара түн,
Көрінді де кетті алыс
Күнге жайған қанатың.
Жастай өліп кетсең де,
Дейді шулап — ол тірі.
Жүгірген жел тепсең де.
Торыайғырдың толқыны.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Қаршыға

  • 0
  • 0

(Әлжаппар Әбішевтің аузынан)
1
Қаршыға ұқсап көктің нүктесіне
Қалықтап тұрды алмай түкті есіне.

Толық

Өлеңті

  • 0
  • 0

Өлеңті шымырлап ағады жай,
Құймайды теңіздерге.
Абайдың «Сегізаяғындай»
Тарайды сегіз көлге.

Толық

Ақ түн

  • 0
  • 0

Ақ түн, ақ түн
Алып бір ақ сауыт.
Ақ боз аттың
Жалындай ақша бұлт.

Толық

Қарап көріңіз

Пікірлер