Өлең, жыр, ақындар

Сұлтанмахмұт қабірінде

  • 07.02.2016
  • 0
  • 0
  • 1817
Көкірегіңді шер көміп,
Өлең болып өртеніп,
Жиырма жеті жасында
Кеттің, сабаз, ерте өліп.
Өртенген ай шоғындай,
Бір суынып, бір қызып,
Жаздағы жай оғындай
Өттің көкті бір сызып.
Көкірегіңде кек-намыс,
Салған жара қара түн,
Көрінді де кетті алыс
Күнге жайған қанатың.
Жастай өліп кетсең де,
Дейді шулап — ол тірі.
Жүгірген жел тепсең де.
Торыайғырдың толқыны.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Балтық

  • 0
  • 0

Отпен бетті қаратпай,
Оқпен ұрып маңдайдан.
Күнбатыста күндіз-түн,
Күркіреп тұрды қан майдан.

Толық

Шабыт құсы

  • 0
  • 0

Күндізгідей жарық түсі
Көкірегімнің қонағы.
Менің досым — шабыт құсы,
Көтеріл сен, жоғары.

Толық

Кетпейді аты көңілімнен

  • 0
  • 0

(Абдолла Жұмағалиев жайлы)
Табиғаттан тәңірідей
Құпия бір күйді ұғатын.
Үлбіреген жаны гүлдей

Толық

Қарап көріңіз