Өлең, жыр, ақындар

Сұлтанмахмұт қабірінде

  • 07.02.2016
  • 0
  • 0
  • 1720
Көкірегіңді шер көміп,
Өлең болып өртеніп,
Жиырма жеті жасында
Кеттің, сабаз, ерте өліп.
Өртенген ай шоғындай,
Бір суынып, бір қызып,
Жаздағы жай оғындай
Өттің көкті бір сызып.
Көкірегіңде кек-намыс,
Салған жара қара түн,
Көрінді де кетті алыс
Күнге жайған қанатың.
Жастай өліп кетсең де,
Дейді шулап — ол тірі.
Жүгірген жел тепсең де.
Торыайғырдың толқыны.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Жорық жылдың хаттары

  • 0
  • 0

Жорық жылдың хаттары —
Жалап өткен оқ үстін.
Қанды майдан ақпары,
Шежіресі соғыстың.

Толық

Қанша заман өтті...

  • 0
  • 0

Таң әлі атпаған,
Алаулар жағылмаған.
Дүние құралған:
Тұмандардан,

Толық

Миллиард

  • 0
  • 0

Алып күшті диқандар шың тұлғалы,
Жатты ма әлде жыр жазып тың туралы.
Қара мақпал қою түн қойынында,
Жер оттары жұлдыз боп жылтылдады.

Толық

Қарап көріңіз