Берді ағаның сөзі

Отырдық таста тілсіз ұғынысып,
Жүректен жатты өлең бұл-бұл ұшып.
Көктемгі Копетдагтың көлеңкесі,
Көңілге ақ шуақ боп тұрды түсіп.
Деді ол:— Туған елім марқабатты,
Сенім мен ауыр жүгін арқалатты.
Алдымда ала бұлтты барқан жатты.
Алдымда қарауытып Балқан жатты.
Жібімей Небитдагтың от құшағы,
Бақыттың оянбаған көк құсы әлі.
Бұрқанған Амудария ағысындай,
Ағаңның аласапыран өтті шағы.
Ризамын осы жалпақ жалғанға мен,
Берді өзі аш өзегім талғанда дем.
Орнады омырауыма шыққан күндей
Жасымда алтын жұлдыз армандап ем!
* * *
Ойға батам кеште отырып жартаста,
Жатыр таулар жауырынды нар қасқа.
Ақтайлақтың жүгіреді өзені,
Жүгіреді тез жетуге Балқашқа.
Көргенменен жолын тосып қақпайлап,
Кідірмейді ол аялдап сәл, ат байлап.
Асығады, асығады алысқа,
Асығады көл Балқашқа Ақтайлақ.
Ойнақ салып өз еркінше қырда бұл,
Асығады, асығады құм дауыл.
Асықпайды, асықпайды тек қана
Сұр далада суып қалған сұр қабір.

---