Өлең, жыр, ақындар

Оғыланды

  • 07.09.2016
  • 0
  • 1
  • 7157
Адасып келем,
дала асып келем елсізде
түн менен ойға қамалып,
Жусан иісінен нәр алып.
Жұлдыздар көктен қарайды самсап қадалып.
Алдымда тұтас көкжиек құшып тау жатыр
ықтын болардай жолаушы жетсе жаны арып.
Ойымша – сонда маған да пана болатын жылы бір ұя бары анық.

Құлама құзы – тайғанақ,
тәубаға келдім – қарап ем,
қатерін төгіп тұрғандай маған бар әлем.
Қастерлі тауда қасиет бардай жарылқар
шықпай жүргенді жаны әрең.
Келесің мұнда сырласу үшін сақтанбай
өзіңмен, армен, даламен.

Түн құшып жатыр бұл маң да...
Жарқ етер екен таң қашан?
Сенімсіз түнде үмітімді немен жалғасам?
Ал, менің әлі сапарым қанша алдымда,
күш құяр жанға жолымда сәуле – бар ма шам?
Әлі де біраз жолым болмайтын секілді-ау,
Оғыланды тауда бір түнеп қуат алмасам.



Пікірлер (1)

Мұстапа Мереке

Керемет жазылыпты

Пікір қалдырыңыз

Ананың әлдиі

  • 0
  • 0

Мамық төсек салайын,
құшағыма алайын.
Қозым менің ұйқтасын,
арқасынан қағайын!

Толық

Көгілдір түндер

  • 0
  • 0

Көк жүзінде сан жұлдыз жымыңдасқан,
қызыққандай біздерге үңілді аспан.
Досым, жасыл даланың құшағында
жүгір еркін, жусан мен гүлін жастан!

Толық

Дәркембайдың Абайға шағынуы

  • 0
  • 0

Мынау заман, Абай-ау, неткен заман,
адалдықты маңдайға тепкен заман.
Кедей-кепшік тентіреп тірлік кешіп,
біздің елден береке кеткен заман.

Толық

Қарап көріңіз