Өлең, жыр, ақындар

Шолақ өмір

Өмір деген жалын екен,
Жалыны шарпып өтеді.
Неге шіркін жастық шағың,
Жалт етіп тез өтеді.
Неге артына балалық,
Бір қарамай кетеді?
Зер салып халқым ойласаң,
Табыт пенен бесіктің
Аралығы екі елі.
Содан да анық белгілі,
Өмірдің шолақ екені.
Өмір деген аққан селдей,
Өте шығар зырылдап.
Ұрпағымыз үйренсе екен,
Үлкендердің тілін ап.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Соңғы сырғанақ

  • 0
  • 0

Қыс айының аязды бір кешінде,
Сырғанақты бастап едім бесінде.
Қараөткелдің "Алатаудай" жарында,
Соңғы тепкен сырғанағым есімде.

Толық

Заман заңы

  • 0
  • 1

Дүние-теңіз, адам-қайық есетін,
Өмір гүл ғой өсетін де өшетін.
Заман дауыл, адам қаңбақ сияқты,
Ыңғайымен тек домалап көшетін.

Толық

Өкпелеме өмірге

  • 0
  • 0

Кез келгенді тоқтай қап,
Тыңдай берсең пікір көп.
Көп жүрген жер тайғанақ,
Тыңмен жүрсең шұңқыр көп.

Толық

Қарап көріңіз