Өлең, жыр, ақындар

Қара жер

Жадыратып бәріңді күлкіменен,
Көңілсіздік көрмейсің бір күні менен.
Табаныма сезіліп тұрады ылғи,
Жұмыр жердің жүрегі бүлкілдеген.

Биік ұстау мақсатым шынарымды,
Сенем,білем сан сынға шыдарымды.
Құшағына анамдай қара жердің,
Кім білсін қашан барып құларымды.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Шолақ өмір

  • 0
  • 0

Өмір деген жалын екен,
Жалыны шарпып өтеді.
Неге шіркін жастық шағың,
Жалт етіп тез өтеді.

Толық

Сағыныш

  • 0
  • 0

Өзге өңірде жүрсең-дағы жалындай,
Жүре алмайсың өз еліңді сағынбай.
Мекен етсем қасиетті Меккені,
Таңы атар ма туған елдің таңындай?!

Толық

Жалғыздық

  • 0
  • 0

Тірлікте қадірің де,күйін де бар,
Болса егер бала дана,ақылды жар.
Ағайының құрметтеп тұрған шақта,
Жыртылса ар-намысың қиын болар.

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар