Өлең, жыр, ақындар

Қара жер

Жадыратып бәріңді күлкіменен,
Көңілсіздік көрмейсің бір күні менен.
Табаныма сезіліп тұрады ылғи,
Жұмыр жердің жүрегі бүлкілдеген.

Биік ұстау мақсатым шынарымды,
Сенем,білем сан сынға шыдарымды.
Құшағына анамдай қара жердің,
Кім білсін қашан барып құларымды.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Заман заңы

  • 0
  • 1

Дүние-теңіз, адам-қайық есетін,
Өмір гүл ғой өсетін де өшетін.
Заман дауыл, адам қаңбақ сияқты,
Ыңғайымен тек домалап көшетін.

Толық

Жалғыздық

  • 0
  • 0

Тірлікте қадірің де,күйін де бар,
Болса егер бала дана,ақылды жар.
Ағайының құрметтеп тұрған шақта,
Жыртылса ар-намысың қиын болар.

Толық

Ой

  • 0
  • 0

Тіршілікте адамға,
Бақыт,дәулет ар екен.
Ерді еліне танытар,
Ақылы мол жар екен.

Толық

Қарап көріңіз