Өлең, жыр, ақындар

Қара жер

Жадыратып бәріңді күлкіменен,
Көңілсіздік көрмейсің бір күні менен.
Табаныма сезіліп тұрады ылғи,
Жұмыр жердің жүрегі бүлкілдеген.

Биік ұстау мақсатым шынарымды,
Сенем,білем сан сынға шыдарымды.
Құшағына анамдай қара жердің,
Кім білсін қашан барып құларымды.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Жалғыздық

  • 0
  • 0

Тірлікте қадірің де,күйін де бар,
Болса егер бала дана,ақылды жар.
Ағайының құрметтеп тұрған шақта,
Жыртылса ар-намысың қиын болар.

Толық

Соңғы сырғанақ

  • 0
  • 0

Қыс айының аязды бір кешінде,
Сырғанақты бастап едім бесінде.
Қараөткелдің "Алатаудай" жарында,
Соңғы тепкен сырғанағым есімде.

Толық

Заман заңы

  • 0
  • 1

Дүние-теңіз, адам-қайық есетін,
Өмір гүл ғой өсетін де өшетін.
Заман дауыл, адам қаңбақ сияқты,
Ыңғайымен тек домалап көшетін.

Толық

Қарап көріңіз