Өкініш
Менiң тiлiм
Көктей биiк,
Теңiздей терең
Даладай кең едi.
Кiмдердiң тiлiнен кем едi?!
Салтанаты келiсiп
Үкiлi құндыз бөрiктей
Құлпырып тұратын;
Бәйгеден келген тұлпардай,
Ет қызуын баса алмай,
Ауыздығын
Қарш-қарш шайнап
Жұлқынып тұратын;
Дауысын –
Найзадай көкке шаншылтып –
Шамырқанып сөйлесе
Аспанның асты
Толып кететiн;
Таспен қалаған қамалыңды
Тоған құрлы көрмей
Орып кететiн.
Оның екпiнi –
Қанатымен дауыл тұрғызып,
Нөсер төктiретiн
Самұрық құстың
Екпiнiндей едi.
Оның тепкiнi –
Арланға түскен бүркiттiң
Тепкiнiндей едi.
Сөйлеп-сөйлеп кеткенде
Мұхиттай тебiрентiп,
Теңiздей толқытатын.
Шiренiп келген жауыңды
Қоянның көжегiндей бұқтырып,
Жапырақтай қалтыратып
Қорқытатын.
Қайда қазiр сол тiлiм?
Жолбарыстай
Шиыршық атқан тiлiмiз
Мияулаған мысық болды.
Бөрiдей
Сұсты тiлiмiз
Қанден-күшiк болды.
Босағада қалды.
Жүн-жұрқа жататын
Тасаларда қалды.
Өкiнгенiмде
Өзегiм өртенiп,
Жан-жүрегiм
Егiлiп жатады.
Көзiмнiң жасы
Балқыған қорғасындай боп
Омырауымды
Тiлiм-тiлiм етiп
Төгiлiп жатады.
- Ахмет Байтұрсынұлы
- Әлихан Бөкейханов
- Мұстафа Шоқай
- Шоқан Уәлиханов
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі