О, табиғат, өкпелімін өзіңе
- 0
- 12
О, табиғат, өкпелімін өзіңе,
Арамсаққа жалтыратып сөз бердің.
О, табиғат, өкпелімін өзіңе,
Қызғаншаққа жалтыратып көз бердің.
Қыстағы ой
Қабаған аяз сықылдап,Бетімнен алып тістеді.
Дәурені өтіп жатыр бақ
Тұнжыратты қыс мені.
Иығыма мұз артып,
Ақ дүлей боран қағынған.
Екі бетті қызартып,
Жіберді тартып жағымнан.
Күні-түні ұлыған,
Жалықтырды өкпек үн.
Сергіген жаным нұрынан
Көктемім қайда, көктемім...
Іркеді ойдың тізгінін,
Арқадан аяз өткен күн.
Қыс болмаса біз құнын,
Білмес едік көктемнің.
Пікірлер (4)
Пікір қалдырыңыз
Бұл заман бұл шаңыраққа неге өш болды
- 0
- 0
Бұл заман бұл шаңыраққа неге өш болды,
Ындыны толмайтын бір өңеш болды.
Отыз жыл ойрандалып келген ордам
Оңалып кете алмайтын емес болды,
Кюдо-саки-но дайдзедайдзин
- 0
- 2
Жел жұлып ұшып жапырақ,
Суықтан гүлдер суалып
Қар жауған жоқ...
Ағарған -
Дарын
Бүл өлең әдемі
Тілектес
Өте керемет!!!
Раян
Күштііі
Раян
Маған ұнады