Жар туралы

Аз ба бізде көпке ұнаған сұлулар,
Реңі емес, жүрегінде жылу бар.
Қуыс кеуде сұлуларың – бос сурет,
Осыны аңғар таңдарында сүйген жар.
Күндіз – Күндей, түнде жарық Ай болса,
Көркіне ақыл-ойы сай болса.
Кішіпейіл әрі ұстамды, жайдары,
Үні сазды, тілі жұмсақ май болса.
Барға, жоққа шыдай білсе, күйінбей,
Әрбір істі бағаласа түйіндей.
Өзіңменен бір күйініп, сүйінсе,
Ол жар көңлі – алты қанат үйіңдей!
Кәрі ата-ана разы болса келінге,
Әділдікпен сыйламай ма елі де.
Дәл осындай болса сүйген жұбайың,
Көңіліңді бұлт шалмас ед сенің де.
Ондай да бар, қас-кірпігін боятқан,
Өзі жатып, анаңды ерте оятқан.
Бар арманы – киер киім, ішер ас,
Хабары кем ұят, нысап, тояттан.
Арманы – алтын құлақ, саусақ, тісіне,
Еңбекпенен болып көрмес ісі де.
«Әй» деп сөйлеп, баласындай жекіріп,
Ата-енесі, еріне, үлкен кісіге.
Әркімнің бар жекжат, туыс, қатары,
Елдің салты – келіп-кетіп жатады.
Туыс келсе, жарың жүрсе түнеріп,
Осы емес пе жанға нағыз батары?!
Жары жақсы жатты жақын етеді,
Ондай үйде ас пен шаттық жетеді.
Сыйластық жоқ, жылуы жоқ өтеннен,
Жекжат күліп, кәрі ата-ана кетеді.
Көздің құрты – алтын, күміс тас болар,
Татулықта үзім нан да ас болар.
Еңбек, ұждан, нысап, сабыр, сыйласу –
Бесеуінсіз жүрек отсыз, бос болар.
Жылуы жоқ сұлулықтан сақтағай,
Жалыны жоқ жылулықтан сақтағай.
О, жастарым – жалғастарым, өтінем,
Өсші, өтші ар-намысты аттамай.

---