Өлең, жыр, ақындар

Саған

Таудан аққан бұлақтай,
Шыңға шықсам құлатпай.
Саған деген гүл сезімді үзгенің бе?
Қалғаның ба жаным мені ұнатпай?

Иықтағы қос періште алдында,
Сезімімді таразыға салдың ба?
Саған деген махабатты көргенде,
Орны толмас өкініште қалдың ба?

Таң бозарып атқанда,
Қыдырғанбыз бақтарда.
Дәл осындай бал сәттерді еске алғайсың,
Көңілсіз бір шақтарда.

Сергелдеңге түскенде,
Сен де мен де құс пенде.
Кездеспесек бұл өмірде мүмкін жаным,
Кездесерміз түстерде.

Арайланған таңдарда,
Нұрын төгіп бар маңға.
Соңғы бір рет жүздесіп қал,
Қалып қойып жүрме жаным арманда.

Жаным,таңым,
Тамсандырған ақ сағым.
Қанша сұлу көрсем де,
Сендей қызды таппадым!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Толғаныс

  • 0
  • 0

Аламан тағдыр,
Көнбесің бар ма?
Мың түрлі жандар,
Ұмтылған алға!

Толық

Өкінген

  • 0
  • 0

Буырқанған бұлақ сезім бастауы,
Бұлтқа оранған сезім бақтың аспаны.
Сүйгені үшін қатты өкінген бұл жүрек,
Ет есігін мәңгі жауып тастады.

Толық

Оралармысың

  • 2
  • 0

Кербез қылықтым, даралы мүсін,
Сілтедім тағы қаламның ұшын.
Тас жүрек болып жаралғанбысың?
Жанымды менің жаралау үшін!

Толық

Қарап көріңіз