Асылым, мені тыңдағын

Мен мындамын,
Ал сендер мені тыңдағын.
Алыста кетті ау арманда кеткен қыр бағым
Келмеске кеткен əнімді қайта жырладым.
Жырладым да, ойға шомып тұр жаным.
Кеткенің бе...
Расымен де келмеске?
Мен шақырсам жан тəніммен,
Келмес пе ең?!
Сенсең де сенбесең де асылым
Өзгелерің менікімен теңдеспен!

Асылым ау...
Кеттің бе, алыс қырға
Алыс қырдан қайтасың қашан?!
Қайтасың қашан ұяңа
Сен ғана бақ боп,
Жаралғансың расымен
Паналар ма едің, қалар ма едің
Жұмыр жүрек ұяма...

Тыңдашы ғалам, ақырған мына пендеңді,
Білесіздер ме, бір пенде маған дем берді
Өміріме сол бір пенде енгелі
Емделмейді деген жара емделді...

Тек сұрарым,
Мына əлемнен таңданған,
Құлпырған гүл секілді жандардан
Өзгелердің ренжігені секілді
Ренжітпеңдерші, күтпейінші үміт таңдардан...
Елес боп кеткен қайғы мұң маған демеймін,
Екеуі егіз екенін білем, не дейін.
Мұқағалиы қазақтың айтқан секілді
Қуанышты мұңмен жолдас қып теңейін...

---