Өмір шындығы

Өміріміз қасірет пен өтірікке толар ма?
Сол себептен өмір гүлі солар ма?
Қалғаны тек сендегі бір намысың,
Намыс кетсе адамдықтан қалар ма?
Сен айтарсың ерсі сөзді әркімге,
Күндегі сөз үйреншікті болар ма?
Сені жөнге саламын деп сан ойлап,
Жөндей жөндей жағы оның талар ма?
Түйін шығып, пайдасын егер тигізсе,
Бір қуанып, марқайып та жатар ма?
Адамдарда аяусыздық, жек көрушілік сезімі,
Төселіп ап жүрегіне мұздай болып қатар ма?

Қиын сәтте досың сені далаға қалдырады,
Ақыр соңы небір қиын сөзбен есіңнен тандырады.
Жүрегіңнің әлсіздігі пайда боп,
Бітер кезде, қайтар болса ауруға шалдырады.
Сенен көрген пайдасын апарады,
Отбасына кейін де мұра қып қалдырады.
Құр уәдесі тамағын оның кептіріп,
Өтірік сөзбен қалтаңды толтырады.
Енді бітті, құтылдым-ау дегенде,
Шыға келіп алдыңнан сол тұрады.
Жоспар бар деп басыңды қатырады,
Жоспар ойлап, сендер үшін айласын да құрады.

Адамзат-ау қайғыға сендер бұрмаңдар,
Бұрып жатсаң бұрғызғанды ұрмаңдар.
Егер саған қарымым деп қайтарса,
Ондайда сендер қарап қалып тұрмаңдар.
Таза жолдан, тура жолдан таймаңдар,
Өміріңді өтірікпен шаймаңдар.
Айта берді-ау өтірікті десе де,
Шаршамаңдар оны айтып қоймаңдар.
Қоғамдағы адамдықты жоймаңдар,
Орнына сай келе қалса тойлаңдар.
Әркашанда жамандықты ысырып,
Жақсылықты көбіректеу ойлаңдар.

Ертенгі күн бүгінгіден өзгерек,
Әрдайым оң жағынан қараңдар.
Осындайды айтқандарға не керек,
Халқың үшін соны айтып тараңдар.
Өмірде көп ақымақтар бола алмай,
Іс істейтін сараламай сараңдар.
Егер де сен артық сөйлеп ойламай,
Соғар саған қатты ескен борандар.
Ешкі болмай тірліктерің, істерің,
Халқымыздың септігіне жараңдар.
Ол ұнамай қалса саған егер де,
Орысшасы қойдың міне: "баран-дар".

---