Сыймай кеткен маңдайға сұңқар-ақын

Жүрген сәтте еліңді сүйіп ерен,
Тіршіліктің бұзылды күйі неден?
Сыймай кеткен маңдайға сұңқар-ақын,
«Аға сені түсімде жиі көрем».

Арда өскен Арқаның түлегі едің,
Келешегін еліңнің тілеп едің.
Қасиетке қашаннан құшақ жайып,
Қасіретке сен өре түрегелдің.

Ашық еді құшағың ізгілікке,
Көп қарадың жақсыға үздігіп те.
Өз қоғамың жау болды бір өзіңе,
Осы болды жандағы сызды нүкте.

Торға түскен секілді ең арыстандай,
Өзіңдей боп ер жігіт алысқан қай?
...Сұңқар ақын мінезін көріп бір сәт,
Кесірліктің жақтары қарысқандай.

Сарыарқаның самалы сүйып беттен,
Саңқылдадың сұңқарым биік көктен.
Арамдыққа жаны қас әуел бастан,
Адалдыққа тек басын иіп кеткен.

Жақын көріп жырыңның ерендігін,
Өзің жүрген жолменен келем бүгін.
Рухыңмен қолда елді,сұңқар-ақын,
Теріп өткен өмірден өлең гүлін!..

---